|
|
 |
| Üye Günlüğü - Defteri Üye günlüğünüze bu başlık altından ulaşabilirsiniz. |
|
|
Seçenekler | Stil |
24 Nisan 2020, 23:40
|
#21 |
  |
o kadar kafam dolu ki günlük bile yazamıyorum sözcüklerim cebimdeki delikten içeri akıyor bu gece yine,
sanki şu an herşey sona ericekmiş gibi, güneş doğucak alarmım çalıcak ve ben gördüğüm rüyalardan yoksa kabuslardan mı desem.. uyanıcakmışım gibi. keşke diyorum yine keşke hayat uzun soluklu bi rüya olmasydı 4 saate uyanabilseydim keşke. bazen diyorum ya hani çok güçlüyüm yıkılmaz bi kale gibiyim surlarım sağlam fethedilemez nice zorluklara dayanmış yıkılmamış bazen ise o kadar güçsüz kalıyorum ki samandan yapılmış kalem gibi..  sevdiğiniz kişiye onu sevdiğinizi söyleyin. onun sizi sevip sevmemesi önemli değil. bir daha onu göremeyebilirsiniz ve bu sizin içinizde her zaman keşke olarak kalır ve acıtır. ayrıca sevmek dünyada yapılabilecek en güzel şey. en masum duygu. bunu söylemekten, yaşamaktan daha güzel bir şey olamaz. esas sevmemekten, sevememekten insan korkmalı, utanmalı, çekinmeli.. sevin ve sevdiğinizi geç olmadan söyleyin. hayat sevince güzel :)
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
|
25 Nisan 2020, 20:35
|
#22 |
|
|
sevgili günlük;
burada hava çok sıcak. ne de sıkıldım bugün! yazı seviyorum. ama sonbaharı iple çekiyorum. bazen insan fazla mı düşünüyor dersin? düşünmek yazmaktan daha kolay. kelimeleri filtreden geçirip yazmak bazen zor geliyor insana. hayatın ağırlığını çözemiyorum. çok mu hafif çok mu ağır? yaşadıklarına göre mi değişiyor hayatın ağırlığı? soruları sormak kolay ama cevaplarını bulmak zor günlük.  insan kendini açabildiği bir şeye, sadece bir kağıt sayfası bile olsa bağlanabiliyor. ne de önemli kendin olabilmek! günlükler tarihi olayları içermeli, yaşanan tarihten ipuçları vermeli derler. ben sadece kendi tarihimi yazıyorum galiba. benim savaşlarımın, benim zaferlerimin tarihini. IRC rehberi adı altında yazdığım ilk günlük parçası bu. bu kadar çok insanın yazdığım cümleleri okuyabilme ihtimali cezbedici. sonlara yaklaşmanın yarattığı his mükemmel. buruk bir tamamlanmışlık ve geri de bırakılan bir sayfa daha. hoşçakal. velhasıl, yazmak güzel şey!
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
|
25 Nisan 2020, 23:43
|
#23 |
|
|
içimden oldum olası atamadığım bir his, bir durum benim için beklemek sanırım.
hiçbir şeye tam olarak ait hissedememek, sanki şu an yaptığım şey hayatta asıl yapacağım şey değilmiş gibi, sanki şu an yaşadığım hayat gerçek hayatımı bekleyene kadar idare ettiğim bir şey gibi, her şey, günlük hayatımda ne varsa hepsi, sanki hepsi bir gün değişecekmiş ve benim asıl hayatım o günden sonra başlayacakmış gibi.  ben o gün gelsin diye bekliyorum, çoğunlukla beklerken vakit geçirdiğim ne varsa onlarla da mutlu oluyorum ama en büyük mutluluklar, gelecek daha; henüz gelmedi, henüz doğru yerde değilim, doğru işte değilim, doğru arkadaşlarla değilim, doğru ben değilim gibi. başka türlü nasıl yaşandığını bilmediğim için bunun anormal bir şey olduğunu fark etmedim hiç gerçekten, "idare ettiğim" ne varsa onlarla maksimum mutluluğu yakalamaya çalışıp gerçek mutluluğu beklemeye devam ediyor-dum güzel güzel. sonra işte fark ettim ki 35 yaşındayım ve aslında şu ana kadar olmasını umduğum hiçbir şey olmamış, bundan sonra neden olsun ki diyorum, ne bileyim.
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
|
26 Nisan 2020, 22:55
|
#24 |
|
|
hayatımın en marjinal hareketi gece balkona çıkmak oluyor. soğuk vuruyor önce yüzüme, sonra bedenimi sarıyor. soğuğu hissediyorum böylece bir anlık olsa da bir his duyumsayabiliyorum. çarpık kentleşme sayesinde etraftaki apartmanları izleyebiliyorum sadece balkonda. zaten nereye baktığımın bir önemi yok bir şey görmüyorum. bakar gibi yapıyorum sadece. bir çeşit rol gibi. yoksa ne görüyorum, ne duyuyorum, ne hissediyorum. hepsi birer rol. gerçi rol birileri için yapılır ben rol yapmıyorum sadece eylemsizlik bile aslında bir eylemken yaşayamamak da yaşamanın bir çeşidi oluyor galiba. sanırım şimdi anladınız balkondayken nereye baktığının bir anlamı olmadığını.
bir filmde rol kaparsam bir gün 'bu noktaya nasıl geldik biz' deyip uzaklara bakan adamı oynamak isterim. ne kadar ''cool'' ve anlamsız bir soru. nasıl geldiysek geldik sonuç olarak buraya çıktık işte. sebepler umurumda değil. 1-0 olsun bizim olsuncular iyi bilir bunu. 3 puanı aldın mı nasıl oynadığının anlamı kalmaz. ''tarih iyi oynayanları değil kazananları yazar'' diye de ekleme yapabilir miyim filmdeki rolüme? filmlerin ''canı cehenneme adamım''. bizleri kandırmaktan başka bir işe yaradıklarına şahit olan var mı? kafam o denli karışık ki içerisinde anlamsızca tonlarca kelime dolaşıyor. hiçbiri bir cümleye dönüşmüyor. sıralı bir düzene girmeyi reddediyorlar. içinde hiçbir düşünce bulunmayan ama tarifsiz bir karışıklığa sahip bir beynimle iyi geçiniyoruz bu aralar. ben onu uyutuyorum o da karşılığında bana hissizlik veriyor. herkes memnun.
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
|
27 Nisan 2020, 21:37
|
#25 |
|
|
Sezen Aksu - Sızı (Orjinal Plak Kayıt) Hani çok şey söylemek istersin bağırıp çağırmak istersin de dilinden bi kelime dahi gelmez ya şu an o noktadayım [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] her şey normal aslında ilk baktığınızda, çok sezen şarkısı var içi parçalayan darmadağın eden. vazgeçtim gibi keskin bıçak gibi... ama her mısrasını dinledikçe, tekrar tekrar dinledikçe her sözünde kendinden bir parça buldukça büyür bu şarkı içinde, o yaylılar ağlar, senin gönül teline dokunur. hele bir de demez mi ve suskun artık umutlarım, sanki benden hesap sorar... o cümle her okunduğunda bir parçam daha harcanır. bir umudumu daha gözden çıkarırım. eksikliğin şarkısıdır, her şey tam gözükür gözünüze ama bilirsiniz bir şey eksiktir. anlatılmazdır belki bu his. ama kadın şarkısını söylemiş be kardeşim... o eksik şeye gelince, onun uzakta olması bambaşka bi şeydir, başkasının ellerinde olması başka şey.... asıl acı ikincide başlıyor. o zaman o umutlar da hesap soruyor, siz de cesaretsizliğinize küfrediyorsunuz
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
|
28 Nisan 2020, 21:21
|
#26 |
|
|
sev-di-gim.
kendisi benim bir tanem olan bilge insandır. kendimi bulmam icin koca bir yol acar, hep yanimda hissederim kendisini. öncelikle insandir ama ayni zamanda bütün bir kadındır. ruhuma deger, içimi cız ettirir. hep daha fazla özlediğimdir. gün geçtikçe yanında bile özlerim. mutlu edenimdir, sırdaşımdır, dert ortağımdır. aynadır, kendimi daha iyi bulmama yardımı olur. kalbimdir, nedeni ne olursa olsun denk geldiğim için şanslı hissettiğimdir. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] gülüşüne şiirler demledim yüreğimin semaverinde... Yıldız'ım..;kalpligoz;gul
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
|
29 Nisan 2020, 22:24
|
#27 |
|
|
"sevgili günlük"
“o kadar çok yorgunum ki, eskiden dimdik durup savaşacağım her şeye şimdi sadece “tamam” diyorum. kim ne derse desin, ne olursa olsun tamam. ve bu tek bir kelimenin ne kadar ağır olduğunu izah edemiyorum. ben eski ben’i çok özlüyorum. ama bu yolun artık dönüşü yok, biliyorum.” [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] yaşananlar şeylerin hepsi birer tekrardan ibaret. bugün bu düşünce çıkmadı kafamdan. mevsimlerin birbirini tekrarı gibi zıt duygular birbirini tekrar edip duruyor. iki zor dönemin arasında mutlu olduğun bir reklam arası. nasıl kışken yazı özlüyorsan kötü zamanlarda mutlu olduğun zamanı özlüyorsun. nasıl yazın kış geleceğini biliyorsan mutluyken de kötü bir dönemin seni beklediğini bilmek gerek aslında. alışıyorsun kışın soğuğuna. bu kış da geçecek. sonra bahar yaz ve tekrar...
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
|
01 Mayıs 2020, 21:37
|
#28 |
|
|
ilkokul ikinci, bilemedin üçüncü sınıftaydım. sınıfın en çalışkan iki talebesi olarak, arkadaşımla beraber sınıftakilerin çözdüğü ünite dergisi testlerini kontrol ediyorduk. elimizde her bölüm için birer tane delikli cevap anahtarı vardı. sınıftan ayrı bir yere oturup kendi halimizde boş delikleri kırmızı kalemle işaretliyorduk.
bir gün yine böyle kontrol ederken içime şeytan kaçtı. hoşlandığım kızın yaklaşık on tane yanlışını silip kurşun kalemle düzelttim. çok belli olmasın diye birkaç tane yanlışını bıraktım ama. beraber kontrol ettiğim eleman da eksik olmasın aynı haltı yiyip kendi hoşlandığı kıza bir güzellik yaptı. gel zaman git zaman bu böyle devam etti. nato kafa nato mermer diye tabir edilecek sevdiceğime okul bitene kadar marilyn vos savant muamelesi yaptılar. sonra anadolu liseleri ve kolej sınavlarında iyi bir yer kazanamadığı zaman çok üzülmüştü diye hatırlıyorum. yani neymiş? kaç yaşında olursa olsun erkeğin aklı fikri kalbinde olurmuş. [IMG][Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...][/IMG]
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
|
01 Mayıs 2020, 21:53
|
#29 |
  |
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
kalemine sağlık ;b6
________________
“Size kafamda bir hüküm giydirmedim bayım. çünkü benim kafamda cezanız idamdı. ama sizden kafamda dahi öldüremeyecek kadar nefret ediyordum. Çünkü ölüler kokardı ve zihnimde ölünüzün kokusunu dahi istemiyorum...”
|
|
|
|
03 Mayıs 2020, 20:56
|
#30 |
|
|
garip bir şekilde modum çok düşük bugün. yapmam gerekenleri yapıyorum, artık daha aktif ve azimli çalışıyorum. insanlarla daha iyi anlaşıyorum ama sanki bir şeyleri yanlış yapıyorum. bazı şeyler hakkında yanlış düşünüyorum. ve bu kötü kaybetme korkusu hayatımın her yerinde var, her şeyine sahip. bazı adımları atmak için fazla erken, bazıları için ise çok geç ve ben dengeyi kuramadığım için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] onu kaybetmek istemiyorum ve bunu sağlamaya çalışırken yaptığım her şey geri tepiyor gibi. galiba ben fazla sıkıyorum çevremdekileri, özgürlüklerini tam veremiyorum. biraz daha rahat davranmam lazım hayata karşı. daha az stresli ve daha serbest, daha özgür. uzaydan görülebilecek genişliğe sahibim ama içim gerçekten korkudan ağlıyor ve dinlediğim şarkılara rağmen geçmiyor. bu hafta daha fazla çalışacağım ve insanları rahat bırakacağım, belki haftaya geldiğimde az da olsa daha iyi hissediyor olurum.
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
