|
|
 |
| Üye Günlüğü - Defteri Üye günlüğünüze bu başlık altından ulaşabilirsiniz. |
|
|
|
Seçenekler | Stil |
21 Ocak 2023, 23:30
|
#111 |
  |
Eskiden. Çok eskiden, nefret ettiğim herkesin ölmesini istiyordum. Çünkü ölmeleri halinde hayatımın daha iyi olacağını düşünüyordum. Olmadı. En çok nefret ettiğim insanlardan birinin cenazesindeyken dişimi sıkmıştım ağlamamak için. O kadar sıkmıştım ki, dudağımı kanatmıştım. Sanki etrafımdaki herkes, bin kere ölmek istemişim de bir kere izin vermemişlerdi. Öyle sıkıyordum kendimi. Çünkü oradan çıktığım andan itibaren geberene kadar acı çekeceğimi düşünmüştüm. Yani güzel kardeşim, hayatım yanan bir evdi ve ilk kurtarılacak şeyin kendim olamaması gerçeği beni üzmemişti. Bu gerçeği, ölmesini en çok istediklerimin mezarının başında ağlamamak için kendimi sıkarak bilmek üzmüştü.
________________
 |
|
|
|
22 Ocak 2023, 13:34
|
#112 |
|
|
Reklamlarda genelde sürekli gülen insanları kullanırlar. Ve o insanlar; tanıttığı halde faydasına inanmadığı ürünleri, bizlere mükemmel derecede anlatmaya çalışırlar. Al sana, Tanrı-Peygamber-Kitap-Dünya denklemi! Mutluluk yok kardeşim. Mutlu insan senin olduğun yerde Tolga Can. Hud suresinin 108’nci ayetinde yazıldığı gibi. Mutlular onun cennetinde. (11/108: Ve emmâllezine suidû fe fil cenneti...)
________________
|
|
|
|
22 Ocak 2023, 17:39
|
#113 |
|
|
Küçükken düşündüğüm şeylerden biri, “Allah'ın bozuk verdiği insanları doktorlar düzeltebilir de neden bizim bozduğumuz insanları O düzeltemez?” sorusuydu. Bak cidden samimi bir soruydu bu benim için. Çünkü dişlerim yamuktu biliyorsun. Ortodontide yapılıyordu en bozuğu bile. Bacak mesela. Doğuştan yamuksa ortopedi bölümünde fizik tedavi yöntemiyle düzeltiliyordu. On bir on iki yaşlarımda bunları düşünüyordum. Şimdi ise kafama kaval kemiğiyle vuruyorlar gibi hissediyorum. Çünkü sahte paralar, sahteliği belli olana kadar harcanabilir. Bizlerde tam tersidir bu durum. Yani insanlar da neye karşı daha insan olduğunu belli ettiği anda harcanabilir. Harcamak ve harcanmak. Veba ve heba. Bizim çağımızda her şey iç içe geçmiş durumda...
________________
|
|
|
|
22 Ocak 2023, 20:22
|
#114 |
|
|
İnsanı duyguları şekillendirir. Nefret ne kadar ağır olursa, o kadar kolay benzemeye başlar. Ben neyden nefret etsem bir zaman sonra onun gibi oluyorum. Belki de zamanın tamamen ironiden oluşan şakasıdır bu. Bilinmez. Her neyse, bir insanla konuşuyorsun ve hemen ısınmaya başlıyorsun. Her şey mükemmel giderken, bir anda şu soru mızrak gibi saplanıyor aklıma; “Acaba herkesle benimle konuştuğu gibi mi konuşuyor?” Evet anasını satayım, aynen öyle oluyor. Herkesle aynı şekilde konuşuyor. Herkesle! Belki izin verirlerse daha fazlasını konuşuyor ama emin ol, aynı cümleleri bir sürü insana kuruyor. Belki benden önce de başkalarına aynı şeyleri söylemiştir, ki kesinlikle söylemiştir.
________________
|
|
|
|
22 Ocak 2023, 21:05
|
#115 |
|
|
Yemhûllâhu mâ yeşâu...
________________
|
|
|
|
22 Ocak 2023, 21:53
|
#116 |
|
|
“Hayat bir filme benzer” derler ve yanılırlar. Çünkü filmlerin baş kahramanı ölünce, film biter. Ancak hayatınızdaki baş kahramanlar ölürse, hayat, mecburen devam eder. Hayatın da farkı buradadır işte; kahramanlar ölür, aman film hiç bitmez.
________________
|
|
|
|
22 Ocak 2023, 23:03
|
#117 |
|
|
Geçmişi kabullenmek kişiye göre zor veya kolay, ama değiştirmeye çalışmak herkes göre imkânsız. Eğer bir insan, geçmişini utanmadan anlatabiliyorsa, bil ki onu değiştiremezsin.
________________
|
|
|
|
28 Ocak 2023, 12:45
|
#118 |
|
|
Bir saniye sonra tüm hayatınız mahvolabilir. Eğer bana inanmıyorsanız, her geçen saniye anılarınızın boğazınızı sıktığını fark etmiyorsunuz ve hayatımızın yalnızca mahvolma anını en ince ayrıntısına kadar anlatabileceğimizi göz ardı ediyorsunuz demektir. Böylelikle de anılarımızın rap şarkıları gibi olduğunu ama sadece kötü olanların nakarata denk geldiğini, yani daha yavaş ilerlediği gerçeğiyle henüz yüzleşmemiş oluyorsunuz. Ben, bu dediklerimi fark ettiğimden beri iki saniye arasında gidip gelen ömre saplanmış bir bıçak gibi çıkarılmayı bekliyorum hayattan. Sanırım tren yolculuklarını da bu yüzden seviyorum. Çünkü gideceğim yere en az iki saat geç varıyorum. Bu iki saat farkında da telefonumu kapatıyorum. “İki saatim var” diyorum, “İki saatim var hayatımın mahvolmasına.” Rötar varsa, daha çok zamanım var demektir. Aslında ben de kötü anılarımı katlediyorum sadece. Hem de üstte söylediğim rap örneğinin tersine, sevdiğimiz şarkıların ilk önce nakaratını ezberleriz gerçeğine tutunarak. Gerçi babam, “Nefret ettiğimiz şarkıların nakaratını daha çok mırıldanırız” derdi. Harbiden doğru. Peki siz bunu yaşadınız mı? Evden her çıktığınızda o garip duyguyu yakaladınız mı? Evet, o andan bahsediyorum. Sokağın ortasında, yanınızdan geçen arabanın “Kıl payı” dedikleri mesafeyle yasak ilişkiye girdiğiniz ölüm-kalım olayının rutin hale gelmesinin başlangıcından...
________________
|
|
|
|
28 Ocak 2023, 20:26
|
#119 |
|
|
Çok fazla hedef ama kullanabileceğim tek mermi var. Ömür dediğimiz kavram, hayat silahından çıkan merminin gidebileceği mesafededir. Peki, ben, ne yapıyorum; o merminin olduğu silahı kafama dayayıp, kahkahalar eşliğinde, patlamasının nedeni olmaya çalışıyorum. Ve ben, Rus ruletinin heyecansız olanıyla izdivaç halindeyken, şu gerçek vahiy gibi iniyor ruhuma; bazen kendi elinle doldurduğun silahı, dayadığında kafana, yüzünde çıkan sivilceden daha kolay sıkarsın...
________________
|
|
|
|
29 Ocak 2023, 11:26
|
#120 |
|
|
Bilgi, asla iyi bir şey değildir. Eğer insanlara düşünmesini öğretirsen iyiliği yok edersin. Çünkü düşünce, içgüdüsel yapılan şeyleri yok eder. Ve unutma, içgüdüsel olarak sadece duygularınla hareket edersin. Ne demek istediğimi doğaya bakarak anlayabilirsiniz.
________________
|
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
