![]() |
| | #1 |
| Ne seni anlamaya yetti zaman... Ne beni anlamana... Dereden tepeden konuştuk, Havadan, sudan, giyimden, kuşamdan Ölümden, yaşamdan Bir olmaktan, ayrılıktan, yalnızlıktan, kalabalıktan filmlerden, kitaplardan, mutluluktan, göz yaşından Evlerin iç dünyasından söz ettik. Bu dünyayla, başkalarının dünyasıydı o uzun uzun anlattıklarımız Bir de dost arkadaş muhabbetleri... Kendi dünyamızdan söz etmedik hiç! Başımı alıp dağlara çıkacağım Avazım çıktığı kadar haykıracağım Dağlar taşlar yıkanacak göz yaşlarımda Beni onlar anlayacak derken... Ben sen anla diyordum aslında. Baktın öylece... Anlayamadın. Teselli edecek sözler aradın Çığlığı duyamadın Suskun olduğum günlerde yüreğimin neden buz tuttuğunu düşünmedin hiç! Girip göz bebeklerinden bana bakmaya zaman mı yoktu, yürek mi ? Bilmiyorum. Ben beni anlatmaya yetmedim biliyorum Seni anladım mı yeteri kadar şimdi düşünüyorum... Sar beni üşüyorum | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |