Bir kaç gündür içim sıkılıyor. İçimi sıkan mevzulara daha fazla kafa yormamak adına basit bir diyaloğu analiz etmeye karar verdim, Bolahenk.
Bir arkadaşım “Gerçekten tanıdığım en güler yüzlü kadınsın.” dedi. Ne zaman iltifat edilse ponçikleşirim ben bilirsin. Yine teşekkür edip, ponçikleştim tabi ki. “Kadın arkadaşlarımla bu kadar keyifli zaman geçirdiğim çok nadirdir ve en son ne zaman bu kadar eğlendim hatırlamıyorum.” diye de ekledi. Ben de çok keyifli zaman geçirdiğim için eğlenmiş olmasına şaşırmadım. Bunları dile getirdim elbette ama bu cümleler beni 4,5 yıl öncesine götürdü.
O zamanlar hayatımda, özel olduğunu düşündüğüm bir adam vardı. El ele tutuşmuş geleceğimizden bahsederken “Seninle zaman geçirmekten o kadar keyif alıyorum ki, seninle her şey çok kolay. Yanındayken çok huzurlu hissediyorum, sanki her şeyin üstesinden gelebilecekmişim gibi.” demişti. Bundan bir kaç hafta sonra işler sarpa sarmaya başlamış ve 1,5 ay sonra ayrılmıştık. Bu cümleleri duyunca, aklı başında bir yetişkin olduğunu düşündüğüm için, yanında böyle hissettiği birini kaybetmek istemez diye düşünmüş ve daha çok güvenmiştim. Çünkü bence otuzlu yaşlarının başında bir insan bir ilişkiden daha başka ne bekleyebilirdi? Seks, güzellik ve hatta aşk, bir ömür sürecek bir hayat kurmak için fazla yüzeysel kriterlerdi ama huzurlu ve güçlü hissetmek öyle mi, Bolahenk? Öyleymiş demek ki...
Bu düşünceler aklımdan geçince gayriihtiyari arkadaşıma konuyla ilgili düşüncelerini sordum. Verdiği cevaplar bir kadın olarak beni tatmin etmediyse de insan olarak kabullenebileceğim cevaplar oldu. Fakat kadın tarafım hala öğrenmek istiyor ki aynı hataları tekrarlamayayım... Sence o yaşına, onca yaşanmışlığına rağmen başka ne istiyordu?

Bolahenk, keşke ikili ilişkilerde güzel insan olmak yetse... Ya da keşke güzel/yakışıklı olmak yetse... Ya da keşke aynı dinden olmak yetse... Ya da keşke aynı çevreden olmak ya da aynı travmaları yaşamış olmak, ya da, ya da, ya da... Yetse işte...
Kısaca, keşke ikili ilişkiler tek bilinmeyenli bir denklem olsa. Böyle bilmem kaçıncı dereceden bilmem kaç bilinmeyenli olunca çözmesi imkansız oluyor.

Ben severim ama fazla iyi değilimdir; umarım senin matematiğin iyidir, Bolahenk.
Hesap yapan parmaklarından öpüldün.

D.T.