Uzun zamandır kalbimin yüksek sesle bağırmak istediklerini, aklım susturuyor.
Sanki ağzım kırık camlarla dolu.
Konuşsam kan revan içinde kalacağım.
Ama susmak bile böyle acıtıcı.
Ahmet abi gibi, oturup yıldızlar içinde kendi buruk kanımı içiyorum.

Köpek gibi yalvarıyor kalbim bana. Duymuyorum.
Aklım darbe yapmış sanki kalbime.
Kendi duygularımı dar ağacında sallandırıyorum.
Ne de olsa aşk da solda bir eylem..
Gülüyor kalbim Deniz abi gibi. Duvarındaki adalet yazısına içimin.


Gözlerim. Onlar bile dile geliyor. Sessiz çığlık oluyor bunun adı.
Kör ediyorum, dilimi lal ettiğim gibi.
Tuğkan gibi, bak hayat ölüm kadar ağır, kulaklar birbirinden sağır.
Vicdanlar kör diyorum.

Sonra artık verecek örnek bulamayıp, ayvayı yiyor susuyorum.