Bir yere, bir insana , bir gruba ve belki de hayata ait olamama duygum beni hiç yalnız bırakmıyor.. Her daim birlikteyiz.. Nereye gitsek beraberce hareket ediyoruz..

Bazen onu geride bırakacak gibi oluyorum o eşiğe çok yaklaşıyorum ama sonra yine bir şeyler oluyor ve o eşikten öteye adım atamıyorum..

Bir sohbet ortamında akışa kendini kaptırmış, koyu bir şekilde sohbet eden insanların arasında iken birden ''Benim burada işim ne , ne yapıyorum ki'' dediğim o noktada buluveriyorum kendimi..

Aitlik duygusunun temelinde güvenmek ve kabul görmek yatar ya hani.. Nedir peki beni güvensiz yapan şey.. Kendimi eksik hissetmek mi.. Kabul görmessem dünyamın başıma yıkılacağını sanmak mı? Bilmiyorum.. Güvendiğim , tüm çıplak duygularımla kendimi teslim ettiğim insanlar tarafından sırtımdan hançerlenmek mi getirdi beni bu noktaya, yoksa içten içe zaten kendime olan güvensizliğim mi anlamlandıramadığım bir muamma..

Aidiyet duygum olmadığı için sürekli bir duygusal yaralanma ile baş etme çabası hem beynimi hem bedenimi yormakta bunun da farkındayım..
Kendimi gelişine bırakıp ne olacaksa olsun, kabul görsen ne olur görmesen ne diyebilmeyi çok isterdim ama olmuyor.. Bu kendimi kandırmaktan öteye geçmiyor..

Çocukluğumdan beri o herkezden farklı olma duygusu var ya ..o dışlandığını sanma hissi hayatım boyunca da sanırım yakamı bırakmadı ve verdiğim kararlarda , yaptığım seçimlerde hep etkili oldu.. Daha on yaşında tüm arkadaşlarınızın annesi varken sizin annenizin olmayışı sizin arkadaşlarınızdan farklı olduğunuzu düşündürürse, o yaştaki bir çocuğun bununla baş edebilmesi de çok zor.. Annemin olmayışını kendi kabahatim gibi gördüm ben hep.. Her anneler gününde kızlar sınıfta toplanıp ''Ne hediye alsak'' tartışması yaparken ben görünmez olmayı yeğleyip bir köşeye sinerdim..

Tek sıkıntı bu değildir illa ki.. Bugün geldiğim noktada bir şeyleri aşmışımdır mutlaka ama yine de bu bir yere ait olamama hissini hala sık sık yaşamaya devam ediyorum.. Ve o duygu benliğimi ele geçirdiğinde kaçma hissi doluyor damarlarıma.. Bu aralar yoğun bir şekilde kaçıp uzaklaşma modundayım..