Kendini Kabul Edebilmek..

Kendimi olduğum gibi kabul edebiliyor muyum gerçekten merak ettim... Dün yaşadığım kısacık bir olay bana beni sorgulattı..

Klasik bir cümledir ya hani ''kendimle barışığım'' .. Barışık değilmişim onu gördüm.. Aniden verdiğim tepkiler sonrası yolunda giden bir ilişkiyi nasıl berbat edişime ve güvenle sakince hayatımda olan birini nasıl tepetaklak edip kendimden uzaklaştırdığıma şahit oldum..

Ben beni sevmiyormuşum bunu anladım.. Kendimi en acımasız ve en sert şekilde eleştiren yine benim.. Herkese karşı gayet hoşgörü ile yaklaşıp insanız hatalar da sevaplar da bizim için diyebilen ben söz konusu kendim olunca nasıl bunu yaparsın, neden bu şekilde davranırsın diyen konuma geçiveriyorum ışık hızıyla..

Kendimi olduğu gibi kabul etmek kendimi sevmekle , kendime verdiğim değerle doğru orantılı.. Kendini sevmeyen gereken ilgiyi göstermeyen, zayıf yanlarını kabul etmeyen birinin bir başkasını sevmesi nasıl mümkün olabilir ki ? Aynı şekilde kendini sevmeyeni bir başkası nasıl sevsin ki..?

O nedenle kendime yaptığım en acımasız, en acıtıcı eleştirileri, yorumları ve suçlamaları bir kenara bırakmakla başlamak gerek belki de yolculuğa..

Ben kendi üzerimde çalıştıkça öğrendim ki; kendini sevmek demek; özsaygı demek, kendini kabul etmek demek, zihinsel, duygusal ve fiziksel olarak kendine bakmak demek. Kendine zaman yaratmak demek.

Kendini tanımaya ve keşfetmeye çalışmak, özümüzle barışık olmak, değişime ve gelişime her zaman açık olmak demek.

Bazı şeyleri istediğimiz kadar mükemmel yapamadığımızda, ya da hatalar yaptığımızda kendimizi hoş görmek, affetmek, yola devam etmek demek.

Kendimizin en iyi dostu olmak, aynaya baktığımızda güçlü ve sevgi dolu hissetmek demek.

Öz sevgi ve öz şefkatle sarmalandığımızda; kendimizi sevmeye başlarız.. Kendimizi sevdikçe etrafımızdakileri de severiz ve en önemlisi de sevildiğimizde o sevginin sahte değil gerçek olduğuna inanır ve o insanı hayatımızdan uzaklaştırmayız...

__________________