|
Aposkal: Yapımı devam eden işin tamamlanmış kısmı. Apoyfama: Yemek artığı. Apsimati: Ateşten sıçrayan kıvılcım. |
Apukatimi: Hayvanlara yem için öğütülen mısır kırması. Ar Suyi: Utanma duygusu. Arancap: Tadı acı armut. |
Arapiko: Arap kabağı (siyah kabak). Ardalaş: Büyük, kaba, iri yarı. Arikoç: Çok seyrek taneli mısır koçanı. |
Arnuk: Toprağın yumuşayarak kazılabilir hale gelmesi. Arpalavi: Yapılmakta olan sıralı bir işin geldiği nihai çizgi. Aruzeli: Arızalı, bozuk alet. |
Astiya: İnsan siluetindeki korkuluk. Aşama: Çayır biçildikten sonra ikinci kez gelen çimen. Aşamat: İnek adımı. |
Aşana: Ateşliğin üzerindeki bacamsı kısım. Aşlama: Ağaç fidesi. Aşot: Dere suyunu başka tarafa akıtmak. |
Aştali: Domuz korkutmak için bahçelere konulan korkuluk. Aşto: Ekin alanlarında yabani hayvanları korkutmak için konulan insan kuklası şeklinde korkuluk. Mecazen uzun boylu ve beceriksiz kişilere söylenir: “Aştosun da aşto, elunden bi iş celmez.” Aşude: Bir türlü sütlü yemek. |
Aştali: Domuz ve benzeri yabani hayvanları bahçelerden uzak tutmak için yapılan iptidai korkuluk. Atiçi: (Afiçi) Henüz çiçek açan salatalık. Atiça: Ateş böceği. |
Ayaçi: Arabulucu. Ayadin: Ay ışığı. Ayazbaş: Saçları dökülmüş, başı açılmış kişi. |
Aynali: Başının önünde beyaz kıllı bir kısım olan sığır. Azina: Irmak kenarında bulunan ekilebilir arazi. |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 17:14. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.
Copyright ©2019 - 2025 | IRCRehberi.Net