|
|
06 Aralık 2021, 22:33
| #1 |
  |  bağlandık bir kere "bağımlısıyım , hastasıyım , dermansızım.." ne diyordu üstadımız; "Bağlanmayacaksin bir seye, oyle körü körüne" diye giden mısralar ... alışkanlık olmuş , kopamıyorum , alışkanlığımın bile alışkanlık haline gelinmiş döngünün içerisindeyim .. yakınsın oysaki uzak kalmış gibi hissediyorum , yanımdayken bile üşüyorum " gönlümün sarayı .. " tüm güzelliklerin içinde yaşıyorken seni sen olduğunda bile* hiç bir güzellik bana güzel gelmiyor, senin güzelliğin yanında.. cümlelerimin içinde ince sızısını yaşatıyorsun yüreğimdeki derinliklerinde.. tutuyorum oysa seni sımsıkı bedenimde ama hiç yokmuş gibi hissediyorum,* daha fazla daha fazla, bencilliğimle daha fazla diyorum.. bağlanmayacaktım bir kere kördüğümün noktasına gelmişim son dipteki ucundayım seninle , sarmışım,* sarmalamışım.. kesip atsan bile kördüğüm kalacaktı ucunda hiç kopmayacakmış gibi... " gelelim simdi mısralar halinde , bu sözlerden sonra asıl meseleye; bağlanırken bile üzülüyor insan .. tek kalmayı , tek olmayı, tek yaşamayı gün gelir;* her ölümü kendinde hazır etmeyi öğreneceğimizi ..* dünyanın fani durumuna kapılıp giderken hayat koşulunda gerçekleri görmezden gelmeyi unutmayacaksın ... " simdi biz seninle ! ne bensiz ne sensiz durumu yaşarken , bir bakmışın ki kaybolmuşuz , bağlandığımız durum içerisinde.. ölüm var dedik ya hani! kime cıkar talih bilemem ama bağlanmamayı öğrenmeliyiz.. belki de hiç öğrenemeyeceğiz .. bağlanmışım bir kere hiç birsey etki etmiyor .. gel ! bana öğret aklımın zayıf noktası.. BMY.. #fırtınalarıniçindesavaşıyorum  👍 12
________________ Kırk yılda bir gibisin... |
| |
| Konuyu Toplam 2 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 2 Misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde