Bazılarının da ihtişam meraklarına gülüyorum istemsizce.Şan,şöhret,para,lüks.
Şahşahlı oldukları için değil;ne de olsa insan hep elde edemediğini arzu eder.Bu da böyle ironik bir vaka tabii ki ne de olsa.Genelde endişesi yarın için olanlar hep bugün ölürler.
Plansızlığın getirdiği sonuçları da sonrasından kabul etmezler nitekim,hep kadere yorarlar veyahut nazara.İnsanoğlu sürekli kendini suçlamaktan kaçar.Eğer ki kendini suçlarsa;kendi cehennemini oluşturmuş olur.Finalinde de kendini kurtarması için bir Mesih beklerler.İnsanlar hep bekler,bekler,bekler...
Kendileri bir şey yapmak istemez,hem;kim uğraşsın ki bunun için zaten?

Günümüzde de bu durum böyle,artık kimse sevmek istemiyor.Sadece sevilmek istiyor.Gerek yorgunluğu bahane etsinler,gerek kendi tecrübelerini,gerek ise dünya standartlarını.Her adımda ise kendilerini daha dibe çekerler.Bunu da diğerlerine yüklemeye çalışırlar.Vicdan muhasebesi denen şey bu olsa gerek.
Neyse ki her şeyin en finalinde;insan istediğine kavuşur,elde eder,başarır.Ancak bu yolda giderken de ironik bir şekilde kendini mahveder,yıpratır.Bunu da o insana yıkar.
Evet Petrios,bu bir sarmal veyahut döngü.Ama bu döngüde yine yapan kendine yapıyor..