Aşk diliyordu adam
İstemenin yetmediğini biliyordu
Dokunduğu her hayal çökerken zihninde
Enkazdaki malzemeler ile hiç durmadan
Yenilerini inşa ediyordu
Doğmuştu bir kere
Kendinden kaçamaz, saklanamazdı

Korkmayı unutmuştu ya da
Bir gün öleceğini fark etmiş olmalıydı
Çaresizliği tanıyor, umut ile yaşıyordu
Bu yüzdendir ki
Aldanıyordu her tebessüme
Bir bakışa anlamlar yüklüyor
Çok çabuk kanıyor
Ve sonra hep kan-ıyordu
Zihni dolu, kalbi bir o kadar boştu çünkü

Çünkü
Aşk diliyordu adam
İçinden bir ses ona gülse de
Mucizelere inanmak istiyordu