|
|
 |
| Üye Günlüğü - Defteri Üye günlüğünüze bu başlık altından ulaşabilirsiniz. |
|
|
Seçenekler | Stil |
16 Ağustos 2020, 15:51
|
#1 |
  |
" Hayat Bazen Çok Keşke "
 Kırgın bir çocuktum küçükken ben. Kırıla kırıla büyüttüm yüreğimi. Bugünlere gelene dek ne çok biriktirdim içimde onca acıyı,gözyaşını,yakarışları.. İnsanların ne kadar kötü olabileceklerini en yakınlarımdan öğrendim böylelikle aynı zamanda en çok üzenin en çok sevdiklerin olduğunu da anlamış oldum.. Hayat hep sürprizlerle doluydu insanlar için. Benim sürprizlerimse tokat gibi indi ömrüme birer birer. Ardıma baktığımda özlem duyduğum hiç bir şeyin olmayışı ne acıydı. Asıl acı olan, ufacık bedenimde yaşadığım, ne kadar istesem de zihnimden silemediğim hatta her hatırladığımda yeniden hissettiğim kabuk bağlamayan yaralarımdı. Acılarımı anlatmıyordum insanlara, anlamayacaklarını biliyordum. Anlasalar bile hissedemeyeceklerini ve anlattıkça kanayacağını yaralarımın.. Sonra kanayan yerlerden vuracaklarını ve gideceklerini bir gün.. Sana kıyamam diyenlerin acıma acı ekleyeceğini, her kırılmışlıkla biraz daha tükeneceğimi , inandığım tutunduğum ne varsa kaybedeceğimi , beni ben olduğum için kimsenin sevemeyeceğini.. hepsini biliyordum. Çünkü yetemezsin insanlara imkansız bu, hep daha çok daha fazla isterler. Ve giderken vicdanlarının sesini duymamak için seni suçlarken o kadar yüksek sesle, o kadar çok cümle kurarlar ki haklı olurlar üstüne bir de gittikleri için. O yüzden ben en çok kaybolmayı sevdim.Çekip çekip gitmeyi..Ait hissetmediğim her yerden ve herkesten.. Ulaşılmaz olmak değildi niyetim ben sadece anlaşılabilmek istedim. Beni anlamak için çabası, kazanmak için gayreti olmayan insanlardan kendimi çektim. Yeterince kırılmış ve üzülmüş bir insandım ama kendimle mutlu olmayı biliyordum. Yalancı insanların verecekleri yalancı mutluluklarla mutlu olamazdım kendimi tanıyordum.Yanımda durmak istemeyene bu yüzden kapıları ardına kadar kendim açıyordum.. İnsanlardan çok şiirlere, romanlara ve şarkılara sığınıyordum. Şiir okumak yakışıyordu bana, ben şiir okurken şiir oluyordum ve anlaşılmak gibi bir kaygım da olmuyordu çünkü bir şiiri herkes kendince yorumlar , kendince anlamlar çıkarabilirdi. Bu yüzden Şiir kokan kadınları şiirden anlayabilen adamlar sevmeliydi. En çok şiir kokmalıydı bir kadın, mısra mısra dize dize tütmeliydi kelimeler gözlerinden. Gözlerden anlamayana kelimeler de yetersiz kalırdı çünkü biliyordum bu gerçeği. Kendini üzen kim varsa silip süpürmeliydi bir kadın kalbinden ve sadece kıymet bilene vermeliydi en değerli varlığını Şiir Kokusunu . O yüzden en çok saklanmak yakışmıştı bana.Ne sözden ne de gözlerden anlayabilen, kadir kıymet bilmez insanlardan.. Hayatın çirkinliğinden saklanabildiğim kadar özgürdüm çünkü, böyle insanlardan vazgeçebildiğim kadar kendimdeydim, bendim ve hala şiir kokuyordum mısra mısra.. O yüzden beni kırarken, beni severken, gözlerimde anlam ararken, bir kez daha düşün.. Bavulumu toplayıp çekip gitmeye alışmışım ben daha fazla kırgınlığa yüreğimde yer veremem.. (Alıntı) |
|
|
|
17 Ağustos 2020, 02:07
|
#2 |
|
|
Her şeyi mükemmel yapmaya çalıştıkça daha da berbat ediyormuşum meğer, bilemedim..
Küçük kırgınlıklar kocaman dağlara, görmezden gelinen hatalar dönüşsüz yollara, söylenmeyen her söz bıçak gibi kesilmiş susuşlara dönüşüyormuş.. Ben, yapılan her yanlışı alttan almanın sevginin gereği olduğuna inandım hep. Bu yüzden çoğu hatayı sineye çektim. Fakat sineye çektiğim her kusur, göğsüme yer etmiş birer bıçağa dönüştü. Birlikte geçirilecek tek bir saniyenin bile her bir acıyı iyileştireceğini sandım. 'Bu beni öldürmez!' dediğim her küçük sıyrık , zamanla sarılamayacak kadar derin yaralar haline geldi. En kötüsü de neydi biliyor musun? Onca zaman yaşadığım her şey kendi kendimeymiş meğer.. Kendi kendime sevmişim, üzülmüşüm; kendi kendime yaralanmışım, beklemişim.. Keşke zerre kadar bir çabanı görseydim, keşke zerre kadar sevdiğini hissetseydim.. Ancak bunca şey kendi kuruntummuş benim! Duygusuz bir duvarda incelik beklemişim, yosun tutmuş bir taştan beni anlamasını beklemişim. Hata etmişim... Yüreğindeki yangın soğudukça kendi aptallığını daha net görebiliyor insan. Sanırım buna soğumak deniyor ya da uzaklaşmak.. Sen her ne kabul edersen öyle olsun adı.. Kısacası, hayatının ortasında olduğumu sandığım birinin yüreğinin kıyısında bile değilmişim asında.. Artık hangi okyasunun sularına yelken açmak istersen hiç durma! Çünkü benim kıyılarım bir daha liman olmaz sana.. |
|
|
|
18 Ağustos 2020, 01:41
|
#3 |
|
|
Gün gelir başka biri girer hayatına, doldurur belki boşluğumu...
Belki de beni sevdiğinden daha çok seversin onu. İçinden geldiğince, dolu dolu... Ama mutlaka hatırla beni... Bir filmde buluşalım mutlaka ya da daha önce kulağıma söylediğin bir şarkıda... Ama geleyim aklına ayda yılda bir de olsa. Omzundan öpüp uyuduğumu düşün bazen ya da hiç beklemediğin biri seni kırdığında beni hatırla. “O olsa yapmazdı!” de. Hiçbir zaman üzülme. Ama olur da birileri senden giderse, üzülürsen bir gün beni üzdüğün gibi, o zaman düşün beni biraz. “O olsa gitmezdi!” de... Bir gün biri “Seni benim kadar kimse sevemez” derse sana, sakın inanma. Her şey yolundayken birini sevmek kolay, ben senden sonsuza dek ayrılmışken bile seviyorum hâlâ. Bunu da unutma.. Hep Hatırla.. |
|
|
|
24 Ağustos 2020, 14:13
|
#4 |
|
|
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Oyun bitti, yeniden bаşlаmаk yok Kurаllаr böyle аyrılık vаkti Oyun bitti, kаzаnаbilirdik belki Bir şаns dаhа isteme, iş işten geçti Elvedа yаnıldığım, elvedа pişmаnlığım Elvedа kırıldığım dа yeniden kаynаdığım Elvedа аldаndığım, elvedа zаyıflığım Elvedа kаrlаr yаğаn, güvendiğim dаğlаrım Elvedа yаnıldığım, elvedа pişmаnlığım Elvedа kırıldığım dа yeniden kаynаdığım Elvedа аldаndığım, elvedа zаyıflığım Elvedа kаrlаr yаğаn, güvendiğim dаğlаrım Oyun bitti, yeniden bаşlаmаk yok Kurаllаr böyle аyrılık vаkti Oyun bitti, kаzаnаbilirdik belki Bir şаns dаhа iısteme, iş işten geçti Elvedа yаnıldığım, elvedа pişmаnlığım Elvedа…
________________
Oturduğum Yerden Millete Dert Oluyorum, Ayağa Kalksam Ne olur Acaba
 |
|
|
|
24 Ağustos 2020, 22:20
|
#5 |
|
|
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Aramızda görünmeyen duvarlar var Bilmediğim caddeler bulvarlar Yabancısın hanidir, söylesem yeridir Kavuşmuyor hiç, dudaklar Yavaş yavaş eritiyor, bizi bu yalanlar Bi hesap ki tutmuyor, elde kalanlar Son durak dedi aşk, birimiz inmiyor İzliyor bak, uzaktan uzaklar Git, hevesini al gel, nefesini al gel Belki de boğulduğun aşkından Git, tutamam zaten, dağ gibi dursam Kendine bir tünel kazarsın Git, bana benzeyen, yada benzemeyen Birini belki de çok seversin Git, ayrılığı kabullendim Ben seni sen olmadan da severim git Yavaş yavaş eritiyor, bizi bu yalanlar Bi hesap ki tutmuyor, elde kalanlar Son durak dedi aşk, birimiz inmiyor İzliyor bak, uzaktan uzaklar Git, hevesini al gel, nefesini al gel Belki de boğulduğun aşkından Git, tutamam zaten, dağ gibi dursam Kendine bir tünel kazarsın Git, bana benzeyen, yada benzemeyen Birini belki de çok seversin Git, ayrılığı Kabullendim. BEN SENI SEN OLMADAN DA SEVERİM, GİT!!!
________________
Oturduğum Yerden Millete Dert Oluyorum, Ayağa Kalksam Ne olur Acaba
|
|
|
|
24 Ağustos 2020, 22:27
|
#6 |
 |
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
O yüzden ben en çok kaybolmayı sevdim.Çekip çekip gitmeyi..Ait hissetmediğim her yerden ve herkesten.. Ulaşılmaz olmak değildi niyetim ben sadece anlaşılabilmek istedim. Beni anlamak için çabası, kazanmak için gayreti olmayan insanlardan kendimi çektim. Yeterince kırılmış ve üzülmüş bir insandım ama kendimle mutlu olmayı biliyordum. Yalancı insanların verecekleri yalancı mutluluklarla mutlu olamazdım kendimi tanıyordum.Yanımda durmak istemeyene bu yüzden kapıları ardına kadar kendim açıyordum..
İnsanlardan çok şiirlere, romanlara ve şarkılara sığınıyordum. Şiir okumak yakışıyordu bana, ben şiir okurken şiir oluyordum ve anlaşılmak gibi bir kaygım da olmuyordu çünkü bir şiiri herkes kendince yorumlar , kendince anlamlar çıkarabilirdi. Bu yüzden Şiir kokan kadınları şiirden anlayabilen adamlar sevmeliydi. En çok şiir kokmalıydı bir kadın, mısra mısra dize dize tütmeliydi kelimeler gözlerinden. Gözlerden anlamayana kelimeler de yetersiz kalırdı çünkü biliyordum bu gerçeği. Kendini üzen kim varsa silip süpürmeliydi bir kadın kalbinden ve sadece kıymet bilene vermeliydi en değerli varlığını Şiir Kokusunu . O yüzden en çok saklanmak yakışmıştı bana.Ne sözden ne de gözlerden anlayabilen, kadir kıymet bilmez insanlardan.. Hayatın çirkinliğinden saklanabildiğim kadar özgürdüm çünkü, böyle insanlardan vazgeçebildiğim kadar kendimdeydim, bendim ve hala şiir kokuyordum mısra mısra.. O yüzden beni kırarken, beni severken, gözlerimde anlam ararken, bir kez daha düşün.. Bavulumu toplayıp çekip gitmeye alışmışım ben daha fazla kırgınlığa yüreğimde yer veremem.. Nekadarda guzel anlamli cumleler resmen anlatamadiklarimi anlatmissiniz emeginize yureginize saglik |
|
|
|
24 Ağustos 2020, 22:29
|
#7 |
|
|
Teşekkür ederim ;gul
________________
Oturduğum Yerden Millete Dert Oluyorum, Ayağa Kalksam Ne olur Acaba
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
