|
|
 |
| Üye Günlüğü - Defteri Üye günlüğünüze bu başlık altından ulaşabilirsiniz. |
| Kilitli |
| | Seçenekler | Stil |
14 Haziran 2025, 18:43
| #21 |
  |   İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur. Balkona çıkar, derin bir nefes çeker ve görürsün ki ortancaların buse buse çiçek açmış, renk vermiş, göz yaşını silersin ve yine içini umut kaplar. Küçük şeyler sevindirir ruhumu... #ortancasevdam |
| |
|
15 Haziran 2025, 11:28
| #22 |
| |  Herkese bir pencere lazım; önünde oturup her şeyi unutabileceği. Umudunuzu pencere kenarına koyun ki yeşillensin, çiçeklensin. Sabrın içinde bir vuslat tohumu gizlidir. Nelere sabretmedik ki hayat bize ne çok şey öğretti. En çokta çiceklerden öğrendik hiçbir şeyin kalıcı olmadığını; ne güzellikleri kalıcıdır ne de solgunlukları. Çünkü sonradan yeni tohumlar verirler. Mutluyken de üzgünken de hatırla bunu. Her şey geçip gider, yaşlanır, ölür, yeniden doğar... |
| |
|
16 Haziran 2025, 13:33
| #23 |
| |  Yusuf Suresi çok güzel; bize en yakınlarımızın ihanet edebileceğini, kırık kalplerin sevgiyle iyileşebileceğini, her zorluğun ardından mutlaka bir kolaylığın geleceğini ve sabırlı insanların güzel sonları olduğunu öğretiyor... |
| |
|
18 Haziran 2025, 23:01
| #24 |
| |  Bazı günler, bazı insanlar bir sebeple, sahiden karşılaşır... Bazen bir tebessümde, bazen bir yazıda, bazen bir şiirde, bazen ortak bir düşüncede. Esasen hiçbir karşılaşma tesadüf değildir. Çünkü benzer ruhlar bir sekilde karşılaşırlar... |
| |
|
19 Haziran 2025, 01:49
| #25 |
| |  Yoluma sevgisinden zerre şüphe duymayacağım, davranışları net ve samimi, beni evimde gibi hissettirecek, yolu senin yolun olan insanlar çıkar Allah'ım. Geriye kalbimde yorgunluk ve yük bırakacak hiçbir insanı ömrüme denk getirme. Bana şükredeceğim insanlar ver... |
| |
|
20 Haziran 2025, 12:09
| #26 |
| |  [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] Her insanın içinde saklı bir ikinci bahar vardır. İlk bahar gençliğin kör cesaretidir; ikinci bahar ise yıkımların ardından gelen bilgeliktir. İnsan, hayatın karşısında yıprandıkça değil, yeniden başladıkça büyür. Bir çiçek gibi, yeni topraklara kök salar. Güneşe dönmeyi öğrenir, yağmurlardan beslenir. Ve bir gün, kendi baharını yarattığını fark eder; tüm kırık dökük anıların, yara izlerinin aslında onu daha güçlü, daha özgür kıldığını anlar. İçindeki eski benlik yerini, umutla filizlenen bir yaşamın tohumlarına bırakmıştır. Yeni bir insan olmuştur artık, sadece varlığıyla değil, her adımında yeniden doğarak.... |
| |
|
22 Haziran 2025, 14:14
| #27 |
| |  Hassas insanlar her şeyi yürekleriyle yaparlar. Çünkü bu onların seçimi değildir. Bu bir var oluş bir yaşayış biçimidir... |
| |
|
27 Haziran 2025, 12:43
| #28 |
| |  Asla peşinden koşmamanız gereken sey vardir: gerçek arkadaşlar ve gerçek aşk. İnsanlar zaman ayırmak istedikler kişilere zaman ayırırlar. İnsanlar konuşmak istedikleri kişilere mesaj atar ve cevap verirler. Birisi size sürekli çok meşgul olduğunu söylediğinde ona inanın. Onu ikna etmeye çalışmayın ya da size zaman ayırması için zorlamayın. Belki canınız yanacak ama birini size karşı bir şeyler hissetmeye zorlayamazsınız. Birine sizi sevmesi, önemsemesi, denemesi, sizinle konuşması ve sizi ilk sıraya koyması için çaba sarf etmek zorunda kalmamalısınız. Eğer isteseydi, yapardı. Sizi sadece bir seçenek olarak gören insanların hayatınızda öncelik olmasına izin vermeyin. Sizi bırakmaya çalışan birine tutunmayın. Ve tek yapmak istediği gitmek olan birinin kalması için çaba sarf etmeyin. Bunun yerine, kapıyı onlar için açık tutun. |
| |
|
28 Haziran 2025, 13:07
| #29 |
| |  Çiçekler çok güzel açınca, ''yerini sevdi'' deriz ya hani, insan için de aynısı geçerli. İnsanın da çiçek gibi, açtığı yer var, soluduğu yer var. Ve insan da çiçek gibi güzelleşince, ışıklanınca, neşelenince yerini sevmiş oluyor. Yerini seven insan da çiçek gibi açıyor... Ve ben şairin de dediği gibi çiçeklerin samimiyetine inanıyorum. İster tenekeye ekin, isterseniz en pahalı saksılara. Emeğiniz kadar güzelleşiyorlar...  |
| |
|
03 Temmuz 2025, 21:56
| #30 |
| |  [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] ''Tek korkum; yarın ölebilirim, kendimi tanıyamadan..."der Sadık Hidayet. Bu hayatta kimseye hiçbir şeyi tam olarak anlatamayacağını anlamıştı, biri için ölüm kalım meselesi olan, diğerinin gözünde toz kadardı. Çevresindeki mezarlara baktı ve iyi ki ölüyorlar, dedi içinden. İnsanoğlunun, hak ettiği için öldüğüne o gün inandı. Ölene kadar da başka bir şeye inanmadı. Bu parça "Murat Menteş" in kaleminden çıkmıştır. Zannımca içinde farklı ifadeler barındıran bu şiir kesinlikle dini ritüellere bir saygısızlık değil bilakis insanın kendini tanıma yolunda ulaşabildiği en doğal noktadır. Kainata uyum sağlamak için var gücüyle çalışan biz insanoğlunun hikayesidir... "Şeyhim 14 milyar yıl ne çabuk geçti Yaş kırk oldu kırklara karışamadım Ben defterden sildim ölümsüzlüğü Şeyhim kainata alışamadım." Sadece bu dizeleri bile insanoğlunu serüvenini bir şairin gözünden görmeye yeter ... İnsan da dahil gelmiş ve gelecek, olmuş, olan ve olacak her şey tek bir bütünün parçasıdır ve beşer ancak bu kainatın ulvi ahengi ile bir olduğunda insanlığını bulur. Değilse biz bu kainata alışamadık, alışamayacağızda çünkü insan ebediyyet için varedilmiştir iyiki ölüm hakk... Yoksa dünya çekilecek yer değil ... Son olarakta şu dizeleri buraya bırakayım; "Ma bera-yı vasl kerden amedim Ne bera-yı fasl kerden amedim." |
| |
| Kilitli |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Normal
