Ölüp giden sevdiklerimizi uzun bir yolculuğa çıkmış gibi düşünüyorum ben. Mektup ya da telefonla ulaşamayacağım bir yerdeler. Sadece elimi yüreğime götürüp orada olan sevgilerini oradaki varlıklarını ruhumda hissediyorum. Bir gün ben de gittiğiniz yere geleceğim, o yüzden bu, ebedi bir ayrılık değil. Hem bedenen artık yok diye sevgisi de onunla birlikte yok olmuyor ki! İçimde yaşattığım kadar canlı ve sevgiyi hissettiğim kadar yakın. Biri öldüğünde şöyle dermiş eskiler; "Gözümden, gönlüme aktı." Tekrar buluşuncaya kadar. Huzur içinde olun. .)