Kelimelerin Gücü

Bazen tek bir kelime...Şuan hissettiğim kaybolmuşluk hissinin neden olan tek bir kelime...Düşündükçe inanasım gelmese de gerçek bu..

Hayat olağan seyrinde akıp giderken ve uzun zaman sonra gülümseyerek uyanıp güne başlamışken ağzımdan çıkan bir ''keşke '' ile günü gece gibi karanlıkla bitiren yine ben...

Aracınızla yolda sakin sakin giderken , önünüze çıkan bir tümseği öngöremeyip çarpmanız ve savrulmanız gibi bir his...

İşin tuhaf yanı şu ki; Bir ''keşke'' nin beni bu kadar kırıp dökebileceğini.. incitebileceğini hiç hesaba katmamış olmam ve hazırlıksız yakalanmamdı sanırım.. Çok sık kullandığım bir kelime de değil üstelik.. Keşke yerine İyi ki demeyi yeğ tutarım aslında...İçimde kocaman bir delik açıldı yine..İnşa etmeye çalıştığım o güven duygusunu çekip aldı içine.. İşte bu o kadar bildik ve aşina olduğum bir durum ki.. Şaşırmadım bile...

Söylenen kelimeye odaklanmak yerine ne amaçla söylendiğine bakılabilseydi...Kelime genel anlamıyla pişmanlık durumunu ifade etmekle meşhur olsa da bu defa olabilse anlamında bir olumlandırma anlamı güdüyordu..

Ama sen ne anlatırsan anlat karşındakinin seni anladığı kadarsın...