Kirli görünmek, temiz olmaya çalışmaktan daha kolaydır. Çünkü aynı gün, insanlar yüzünden kendi içimde yine o insanlar tarafından psikopat veya ruh hastası olarak nitelendirilen bir manyak yaratmıştım. Bu konuda o kadar kusursuzdum ki, sanki Tanrı'nın mesleğini elinden almıştım. Size saçma gelebilir, fakat işin özünde fedakârlık vardı. Göremiyor musunuz? Yakından bakın. Ve daha yakından! Görene kadar deneyin. Nasıl bir fedakârlık olduğunu anlatmayacağım çünkü. O günden bu güne benim tek karın ağrım, herkesin bu psikopatın yaptıklarını kabullenir ve olağan karşılamasıydı. İkinci kişiliğimi kıskanıyor muydum? Bunun cevabını hâlâ veremiyorum. İnsan yapımı her şeyin yan etkisi olduğu gibi bunun da vardı. Bunu fark etmem için de zamana ihtiyacım vardı. Zaman ilerledikçe zihnimin içinde sıkışan psikopatça ve sapıkça düşünceler zapt etmişti. Olmayan bir hikâyeyi anlatmak ne demek bilemezsiniz. Hele de bu hikâyeyi yaratmak nasıl bir şey asla bilmek istemezsiniz. Bunu basit bir yalan olarak düşünmeyin. Çünkü yalanı, sadece kendinizi kurtarmak için söylersiniz. Bense tam tersi için uğraşıyorum.

İnsanlar gerçek bir ruh hastası gördüğünde ünlü biriymiş gibi davranır. Yani onu özel hissettirmek ister. Çünkü sizden gerçeği öğrenmek yerine psikopatça şeyler duymak ister. Kendi yapamadığı ya da aslında hep isteyip de cesaret edemediği şeyleri duymak isterler. Ben buna günah çarkı diyorum. Yani cehennemin kadrolu elemanı ile geçici personeli arasındaki çark.

Ben yolunda giden her şeyin kanseriyim.

Her şeye sahip olana kadar çalışıyoruz. İhtiyaçlarımızın fazlasını istiyoruz. Daha fazlasını. Kimilerimiz bunu başarıyor. Başaranlar, fark ediyor ki, aslında bir şeye sahip olmak için, karşılığında, kendinde olan başka bir şeyin daha fazlasını vermen gerekiyor. Bu, yere okey attığını, oyunun sonunda fark etmekle aynı şey. Hastaneye girdiğim andan itibaren şunu fark ediyorum; insanları korkutmak için ne Tanrı olmaya gerek var, ne de kandırmak için Şeytan olmaya. Bunu vücudunda çıkan küçücük leke bile sağlayabilir.

Kanserden kurtulacaksın. Sonra ne olacak biliyor musun? Sürekli düşüneceksin. En ufak hastalıkta kanserli hücre kâbusu göreceksin. Zaman geçtikçe bunlar somutlaşacak. Güneş lekesinden dahi korkar hale geleceksin. Vücudunda çıkan her kızarıklığı, sivilceyi, izi, çiziği vs. fakülteyi on yılda bitirmiş bir tıp öğrencisi gibi ölümcül bir hastalığa bağlayacaksın. Korkunç olan ne biliyor musun? Ölüm değil. Tekrar savaşma korkusu! Biraz da olsa anladın mı neyin olduğunu?

Dikkat etmediğin için kanser olmadın. Dikkat ederek de kurtulamazsın. Hatta eskisinden daha kötü olursun. Çünkü ne yaparsan yap, dikkat ettiğini düşündüğün şeyleri kontrol etme gereği duyarsın. Çünkü gözden kaçırma ihtimalin var. Ve bu ihtimaller seni kanser yapar. Kendi yarattığın kanserden bahsediyorum Sami. İşte bununla savaşamazsın! Hâlâ fark etmedin mi?

Savaşmanın aslında kabullenmenin ilk belirtisi olduğunu biliyor muydun? Sadece savaşı başlatan ile savaşmak zorunda kalanlar arasında sonucu geç kabullenme farkı vardır. Ancak sakın unutma; savaşmak, tüm sonuçları ta en baştan kabul etmektir.

Küçücük bir hata sizi en dibe kadar indirip tekrar gökyüzüne ulaşmanızı sağlayabilir. Ufak bir gözden kaçırmanın sonunda neler olabileceğini tahmin bile edemezsiniz. Her şeyden önce, sizi köşeye sıkıştırmaya çalıştırdıklarında gerçek gücünüzü görebileceğinizi unutmayın. Bkz. Akrepler. Onlar da tüm zehrini köşeye sıkıştırdıklarında boşaltırlarmış. Her neyse.

Yapmaya korktuğunuz şeyler yüzünden insanların sizleri yargılaması nasıl bir şeydir, bilir misiniz? Ben korkunç şeyler yapamayacak kadar korkak olduğumu düşünüyordum. Herkes de benimle aynı fikirde zannediyordum. Beni tanımayanlar bile elimde bıçak görseler dahi cinayet işlemeyeceğimi düşünmez diyordum kendi kendime. Sevgisini dahi göstermeye çekinen insandım ben. Ta ki anlattıklarım insanları korkutana kadar. Siz adına ne derseniz deyin, bu benim için peygamber olduğunu çok geç fark etmek gibi bir şeydi. Bizler aynıyız aslında. Korkularımız aynı. Zaaflarımız aynı. Ve hepimiz aynı hayatların kopyasının çoğaltılıp dağıtılmasıyız.

Ne kadar savaşırsan savaş öleceksin. Ve bu ölüm, hem istemediğin, hem ihtimaller arasında olmadan, hem de en hazır olduğun zamanda gerçekleşecek. Şu an dâhil! Devam et. Böyle yaparak ölümü yeneceğini düşünebilirsin. Ama benim için kanserden ölmen, savaşmandan daha iyi ihtimal.