Seni yargıladıkları şey, kendin olmaya çabalamak. Özgürleşme isteğin, kendi ayaklarının üstünde durabileceğini göstermen, biraz huzur arayışın. Bu huzur kimin için paradır, kimin için mutlu bir ilişki, kimin için kariyer başarısı, kimin için ise yalnızlıktır. Ne kadar çığlık atsan da, insanlar şikayetçi biri olarak algılıyor seni. Oysa herşeyi kolaylaştırabilirler, biraz çaba gösterseler. Senin gösterdiğin çaba, değişmek ve değiştirmek için attığın bütün adımlar karşılığını bulacak. Elinden geleni yaptın, biraz da onlar çaba göstersin. Sen kurtarıcı değilsin!

Sonra şöyle olacak. Yaptığın, yapmadığın her şey tek bir düşüncede toplanacak. O düşüncelerde hep yapamadıkların ağır basacak. Söyleyemediklerin, cesaret edemediklerin, kaçtığın, değerlendiremediklerin. Yaptıklarını görmezden geldikçe böyle devam edecek bu.

Oysa bazen kaçtığın için şu an daha iyi durumdasın. Oysa değerlendiremediklerin, seni bu noktaya getirdi. Oysa söyleyemediklerin, bir süreci kısalttı bazen. Haklı çıkıp ne yapacaktın ki? Ne değişecekti. Haklı çıkana kadar harcadığın zamana yazık olacaktı sadece.

Bu yüzden, asıl seni buraya kadar sırtında taşıyan, kendini gerçekleştiren “yapamadım” diye düşündüklerin. Yapsaydın, söyleseydin, şu an yarı yola bile gelememiştin. O kaosun içinde kaybolmuş bir ruhtun.

Her şey, olması gerektiği gibi. Sakin ol!