Ey benim iyimser hallerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Yoktan yere akıp giden gözyaşlarım,
Herkesi kendim gibi sanışlarım,
Hepinize elveda...

Kafka, milena'ya yazdığı mektuplardan birinde;
“bazen içinde bulunduğunuz durumu anlatmak için kelimeler aciz kalır. bazı durumlarda sadece acı çekilir.” diyor. bu böyledir.
Kelimeler bazen bazı acıları anlatmaz. bazen sadece susarsın ve acını yaşarsın.
Cehennem, anlatamamaktır.

Ateş saatlerce yanar suyu ısıtır da, su bir saniye de ateşi söndürür.
Vefasızlığı başka türlü tarif edemem.

İnsan sevdiği kadar üzülür, değer verdiği kadar unutulurmuş.
Kıyamadığı kadar kıyarlarmış oysa insana, mutlu etmeye çalıştığı kadar mutsuz
Güdürmeye çalıştığı kadar da ağlatırlarmış.
Hani derler ya...
Ne kadar önemsersen o kadar önemli
Ne kadar hatırlarsan o kadr hatırlanırsın
Yalan kocaman bir yalan...
Bu hayatta..

Umutlandırmaya çalıştığın kadar umutsuzluğa kıymetlendirdiğin kadar kıymetsizliğe düşersin..
Esirgediğin kadar ezilir koruduğun kadar dövülür ayakta tutmaya çalıştığın kadar yıkılırsın

Ve hiçbir zaman tamamlanmayan hayallerle..

Bi-vefedır dar-ı dünya, kimseyi şad eylemez.

Bir gün ben ölürsem,
mezarıma papatyalar bırakın.
Kuşlar selam getirsin uzak diyarlardan toprağıma.
Bir gün ben ölürsem,
Beceremedi ne yaşamayı, ne de gülmeyi deyin.
Bir gün ben ölürsem,
Gerçekleşemeyen hayallerimle gömün beni
Özlemlerimle, yüreğimdeki acılarla, kimsesizliğimle, öksüzlüğümle. Katil kim diye soranlara, inandıklarıydı en sevdikleriydi deyin.
Öylece bırakın toprağa.


Öldü kurtuldu dersiniz.

Üç günlük dünyanın ikinci günündeyiz.
Ne ilk günkü heves var, ne de üçüncü günün korkusu

Günaydın.

Bir gürültüdür ki susmak bilmiyor. İnsanın ta içinden, kıyamet gibi bir ses.
Mustafa Çiftci şöyle anlatıyor öyküsünde: "İnsanın içinde bir ses varmış öğrendim. O ses hiç susmazmış öğrendim. O ses kadar hain bir şey yokmuş öğrendim."

Yaşananlar yaşandı, olanlar oldu. Bir çare yoksa, susturun bu sesleri.
Hayat kısa.

Her şeyi ..herkesi susturabiliyor, isterse kaçıp uzaklaşabiliyor insan ama kendinden kaçamıyor ,nereye giderse gitsin o ses onunla.. kendi içindeki o sesi susturamıyor maalesef..

Yüreğinize sağlık