Satır Arasından Notlar
 

Ardına kadar açık bıraktığın kapılarımı sıkı sıkıya kapatalı çok zaman oldu.
içeride eskimiş bir küf kokusu,saman sarısı günce sayfalarım var.


Tapatalk from iPhone

Hiçbir şeyin önemi yok şu hayatta,
Sağlık olsun,
Bir de gönül dolusu huzur,
Gerisi yalan dünya..

/Cahit Zarifoğlu


Tapatalk from iPhone

Canım ne güzel kelime öyle.
Can var.
An var.
Anı var.
Canım var ! ...


Tapatalk from iPhone

haklı olup da , haksızlık önünde eğilmeye mahkumsunuz insanlar / xena

Eğer bir gün düşersem, bir tekme de sen vurma ayağın acır, kıyamam

Uzun bir yolculuk sonrasıyız. Ben çok yorgunum, sen çok güzelsin.

Bana yeniden yaşamam, insanların arasına karışmam gerektiği söyleniyor!...
Peki ama, kırık dal nasıl meyve taşıyabilir?
Rüzgarların kopardığı ve tozların içinde sürüklediği yaprak nasıl yeniden yeşerebilir?
Peki, bu genç yaşta bunca keder niye?
Ne bileyim!
Böyle yaşamak belki de kaderimde vardı...
Yükü taşımadan bezmek,
koşmadan nefes nefese kalmak...

Ne getireceği belli olmayan güzel yarınlara...

Fark etmez ki gözlerinin rengi.
İster denizi hatırlatsın.İster geceyi.
Bir sevgi dolu bakmayı bilmeli insanın gözleri.
Bir de hep gülmeli göz bebekleri.

Zaman lazım sadece, unutacaksın! Nasıl unuttuysan çocukluğunu, kırılan oyuncaklarını. Kırılan kalbini de öyle unutacaksın.

Kime aşık olacaksın hem?
Sen kimi seveceksin böylesi iki yüzlü bir toplumda?
kim seni sevecek, bu kadar karşılıksız ve çıkarsız...

'Annem, sahip olduğum en az şeyi bile benden daha yoksullarla bölüşmem gerektiğini öğretti bana...

ben anneme her defasında "iyiyim " diyorum biliyor musun?

Elbet benim de dile getiremeyeceğim acılarım var , anlatmak istesem anlatılmaz...

Üzülme!
çünkü Yaradan umudu en çaresiz anlarda yollar.
Unutma;
yağmurun en şiddetlisi en kara bulutlardan çıkar.

günlüğüm yok , çığlık atabilir miyim ?
bu arada ; gec olsada , seni burada görmek güzel , hoşgeldin satır aralarına ..

Dilediğin gibi yazabilirsin.

Çaresiz insanlar uyumak ister gençler.
Hayattan zerre beklentisi olmayan, beklenti derken bekleyeceği bir şeyi kalmayan, umut denen hissiyat mumunu ağzıyla söndüren insanlardan bahsediyorum. Onlar kendilerini bilirler, selam olsun.

Ağaçta duran kuş dalın kırılmasından hiç Korkmaz.
Onun güvendiği ağaç değil kendi kanatlarıdır..

Ne zaman akıllanırsın biliyor musun?
Kalbinde taşıdığın kişinin seni yan cebinde taşıdığını anladığın zaman

Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Sezai Karakoç

Sen bu çirkin dünyanın, pencereönü çiçeğisin..

Bir insan mezarlıktan korkuyorsa, daha en kıymetlisini kaybetmemiştir.

Alıştım kelimesinin altında yatan enkazları yalnızca yaşadığı onca acıyı sadece kuru bir "Alıştım" a sığdıranlar görebilir.

Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek.

Hüzün şarap gibidir içmeden tadına bakılan, milyon 'keşke'ler içeren.

Göz doktoru : Bunu görebiliyor musun?
Ben : Evet
Göz doktoru : peki bunu
Ben : Evet
Göz doktoru : Niye geldin o zaman buraya ne göremiyorsun?
Ben : Hak ettiğim değeri

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] 'cim insanlar arasındaki mesafeyi bilmemiz lazım!
yakın olursan yanarsın , uzak olursan donarsın ..

hımm , ortasında kalalım ne yakın ne uzak ...
ne var ne yok ihtimalleri severiz ...

kişinin günlüğüne işgal ediyor olsak da , satır aralarında kalan notlarımız var bizim , açılması gereken konuymuş demekkiiiiiiiiiiiii ...

Siz çürük patates hikâyesini bilir misiniz?

Öğretmen sınıfa girer ve çocuklara:
- Yarın, herkes 2 kg patates ve bir çuvalla okula gelecek, bir çalışma yapacağız.
Çocuklar, anlamını çözemeseler de, ertesi günü patatesler ve çuvallarıyla okula gelirler.
Aslında merak içindedirler.
Öğretmen çocuklara döner, hayatınızda küs, kırgın, öfkeli kişilerin listesini çıkarın. Sonra, o isimleri, her bir patatesin üstüne yazın.
Çocuklar, sonucun nereye gideceğini anlamasalar da, denileni yapar. Kimilerinin patatesleri daha az, diğerlerinin daha çoktur.
Ve öğretmen, devam eder:
- Bu çuvalları, nereye gidersiniz gidin sırtınızda taşıyacaksınız. Hatta yatakta bile, yanınızdan ayırmayacaksınız.
Bir kaç gün sonra, çocuklar bu yükten sıkılmaya başlamıştır.
Çünkü patatesler filizlenmeye, kötü kokular yaymaya başlamıştır. Bir de o küçücük bedenlerine çuval ağır gelmiştir.
Öğretmenlerine "Bu yükten ne zaman kurtulacağız?"

Öğretmen amacına ulaşmış olmanın mutluluğuyla şöyle cevaplar:

- NE ZAMAN Kİ, SİZ O İNSANLARI BAĞIŞLAYACAKSINIZ. O ÇUVALDAN ÖZGÜR OLACAKSINIZ.

Bunca boş konuşan insan arasında dilsiz olmak engel değil, devrimdir. ºº

körpe cocukların suçu ne ?

Çocuk olsam yeniden.. Bir tek düştüğüm için acısa içim, ve kalbim; çok koştuğum için çarpsa sadece.

Hazır sarhoşken bir sır vereyim.


Saat on ikiden sonra nefes alan herşey eşit.

kayıtsız şartsız , insan hakları önemli.
hak nedir yahu ?

bir insanın insana hakkı varsa şayet , haksızlık ne diye ?
korkmuyorsunuz.
canımı sıkıyorlar!

Ne yaşadıysanız yüzünüze yansır.
İnsanın yüzü bir kitap gibi okunabilir.İfadeniz bomboşsa da hiç bir şey yaşamadığınız fark edilir.
Bundan kurtulmak mümkündür;yaşayın monotonluktan uzaklaşın,gezin,görün, keşfedin başkalarıyla ilgilenin, okuyun ,sevin.
Bunları dolu dolu yapın ki izleri yüzünüze yansısın.
Yüzünüz ifadesiz kalmasın.

Sıkılırsan güneşten, gece oluruz erkenden