![]() |
| |
| | #1 |
| Karanlık gece, sessiz rihtimin izleri Yavaşça silinirken zamanın izleri, Bir adım attım, kayboldu geçmişin gölgesi, Dalgalar gibi sessiz, kalbimdeki bu özlemi. Kırık dökük umutlar, denizin derinliğinde Bir ışık aradım, ama bulamadım hiç, Fakat her dalga bir hikaye anlatır, Ve her iz, kaybolan bir yıldızın rüyasıdır. İçimdeki fırtına, deniz gibi savrulmuş Hüzün, bir yelken gibi rüzgarla sürüklenmiş, Ama bir gün, yeniden doğacak güneş, Ve sessiz rihtimde, yeni bir yol başlar, belki de hiç bitmez. Gecenin rüyasında, kaybolan yıldızlar Birer birer yitirirken, sonsuz karanlıkta, Gözlerimde parlayan bir umut ışığı var, Ne kadar kaybolsam da, geri dönerim belki bir gün. Sonsuz denizler, içimdeki sessiz çığlık Her dalga, bir hatıra gibi içimi sarmış, Bir zamanlar düşlediğim o eski rıhtım, Şimdi yavaşça silinirken, her şey kaybolmuş. Bana aitmiş gibi, her adım bir hatıra Kendimi bulduğum yer, belki de burası, Ve her gece, yeni bir yelken açarken, Karanlık gece, beni eski benliğime bırakıyor. | |
| |
| | #2 |
| Emeğine sağlık
________________ Zaman zaman vazgeçmeli insan,rahatlamak için… Hayatın kendisine ait olmayan bir şeymiş gibi geçip gidişini izlemeli. ∞ ![]() | |
| |
| | #3 |
| Emeğine sağlık | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |