İşte o şiir:

Bir kucaktan düşmüş çağlayan bir kevserin
Nefesinde gezinen ceylanları vurdular
Ayak sesi deşilmiş kanayan bir cevherin
Bedenine gül döküp muradını yaktılar.
Taşla bizi ey çocuk bir daha kalkmayalım
Kına bizi bir sefer yeter ki ayağa kalk
Yine koş bahçemizde topla söz yaşlarını
Ekmek yerine kurşun, yediğin günleri anlat.
Bir kursaktan korkarak yığılmış bir yağmurun
Tanesidir bin tane sana hüzün bırakan
Topraktan fışkıracak ebedi kanlı uykun
Ağır gelirse sana bize güz ortası yan.
Bir kırlangıç ağzımda kaçarım mı diyorsun
Kanadığın yerlerden kanatlanacak feryat
Bir başlangıç yaparım göçerim mi diyorsun
Bir sayfa sonrasında seni bağışlayacak
Cennete de kurulur anne sesli salıncak.

Ben altında öldüğüm ağacın zeytiniyim
Kardeşime doğranmış ekmeğin arasında
Sepetim olmasa da Nil’in son yetimiyim
Vurduğum kıyılardan toplasın beni Musa.
Keşke bir göç yolunda alsaydık selamını
Annenin eteğini çiçeklere bansaydın
Keşke okumasaydı garip kuşlar selanı
Seni öldürenleri zalim diye ansaydın.


Esra Elönü



Alıntı: