Evet , binlerce neden sayabiliriz bıraktığımız her insan için.
Arkasından kötü sözler edebiliriz ya da çok güzel zamanlar geçirdim de diyebiliriz. Çok güzel zamanlar geçirdim ; çok doğru bir insandı. Ama her kilidin her kapıyı açmadığı gibi, her insan da diğerine uyum sağlayamıyor.
Ama unutmamak lazım ki her giden sizden bir şeyler alıp götürüyor. Her gittiğimizde bir parça kaldığımız gibi.
Bir yerde okumuştum bir cümle vardı.

''Mesela bir fotoğrafı var, gülüyor orada. Nerede, ne zaman bakarsam bakayım; gülüyor. O, orada gülüyor işte..''

öyle değil mi?

Asla silmeye kıyamayacağımız fotoğraflar olduğu gibi. Kalbimize yer etmişlerin yerini de söküp atamıyoruz. Attığımız yer boş kalıyor dolduramıyoruz. Yar değil yara oluyor bazen her cümle..

Ah benim yorgun kalbim ; geldim dese yine affedersin biliyorum. Orada biri vardı derdi, yükü çoktu yoksa gelmezdi buralara biliyordum. Bildiğimi sandığım her insan ilk giden oldu nedense.. İnsanlar hep sanaldan reele bir köprü olmanın peşinde (dillerinde). Ama sanal olmak için öylesine çaba sarf ediyorlar ki.. İlk tartışma da bir tıkla insan siliyorlar reel olmak isteyenler.. Reel olsa eminim bir tıkla silerdi her şeyi(!)