SENİNLE
SENİNLE dindi coşkun azap okyanuslarında,
Vurgun yemiş yüreğimin canhıraş yakarışları.
Üzerime zimmetlenmiş karabasan kabuslarım,
SENİNLE son buldu.
SENİNLE avundu pişmanlık ateşinde demlenmiş
Katrankarası yalnızlığım.
Hafif bir meltemden ürken yüreğim,
SENİNLE nice fırtınalar atlattı, ne dalgalar aştı.
Pusulasını kaybetmiş gemim
SENİNLE kuytu bir limana yanaştı.
Köhne sarayımın mecnun köleleri
Azad oldu SENİNLE...........
Susuzluktan kavrulan derbeder bahçem
Yağmurlarınla binlerce çiçek açtı.
Ey günahkarların umut kapısı!
Ben SENİNLE güçlüyüm
Sana kul olduğum kadar özgürüm.
SENİNLE bölünmez,
SENİNLE yenilmezim.
Senin varlığın ve sevgindir beni ayakta tutan
Ey yakınların en yakını!
Yer ve gökte ararken özde bulduğum
Ateşte yanarken közde bulduğum
SENİNLE bir lahza eşittir sonsuzluğa
İbadet senin olduğun yürekte
Bir ağaçtır binlerce meyve veren
Ey çok vefalı!
Kim SEN den başka merhamet eder?
Kim senden fazla ihsan eder?
Seni kaybeden neye sahip olur ki?
Ve SENi bulan neyi kaybeder?