DOSTA VEDA
En avare halimle girdim düşüne
Sahi sen hiç böyle görmüş müydün beni
Öyle solgun öyle bizar öyle bitab
Benzi sarı çöl gibi kurak
Susuzluğa benzer bir kıyamet içinde
Solgun yüreğimi avuçlarına bırakarak
Gözlerimde hasret ve dostluk gözyaşlarıyla kapına dayandım yine ey can
Yine gitmeler vurdu yüreğime biliyorum
O yüzden bigane kaldım avuntulara
Kimbilir yüreğime attığım kaçıncı çentik bu
Kaçıncı tövbe deyişim beyhude cidallara
Gel düşlerimi derle ve topla ey dost
Beni bin cüze böl, böl ve tekrar birleştir
Herkes taşlarken o maznun bedenimi gayz ve garazla
Kanamaz kabul ettiğim yaralarım kanıyor binbir hazla
Sana inmez kalkan yumruğum ey dost
Tutarsam kahpeyim çekilmiş hançerini
Hadi vur vur da yine düşmanın bil parçala bedenimi
Ben artık yağmurlarla ıslanmış bir ceset
Sen de beni bivefa olup ölmüş farzet
Yeter ki bakma öyle mağrur öyle mahzun öyle mahcup
Firakınla yakma sinemi
Ey çocuksu dünümün gerçeği
Hangi küstah gece ayırdı beni senden
Hangi çarkın dişlisinde kaldı yazgımız
Bilirsin beni
Pek ince kelimeler çıkmaz lügatimden
Yıllardır çektiğim fedakarlıktan belim bükük
Yeminliyim geçemem her kapıdan
Çalınmış notaları tekrar çalamam
Sadece bir işaret fişeği gönderdim sana
Gelip bulursun diye beni kaybolan yılların arasından

Bizar= tedirgin
Bitab=yorgun
Bigane= yabancı, ilgisiz
Cidal=savaş
Maznun= kendinden şüphelenilen
Gayz ve garaz= öfke ve kin