YAKARIŞ
Tenhalarında dolaşırken gecenin
Gözlerimden taşan ayrılık acılarıyla okkamı dolduruyorum can
Nice yutkunmalardan sonra tek sığınağım olan kalbimin üst geçit noktasında
Kilit değmemiş sürgülü kapılar ardından
Ateşten gömlekler kuşanarak,
Tehlikeli dalgaları sakin denizlere şikayete geldim
Hasret ırmağının yüreğimde çiçeklenen yangınlarına
Benzin dökme artık
Tuz basma içimde kanayan sılanın gül kesiği yaralarına
Denizin dibinde açan ateş çiçeklerini büyütme
Bırak kalsın tek başına
Kelepçe vurulan benim yalnızlığım
Rıhtımları kıskanan benim ayrılığım
Her özne kendi yükleminden sorumlu
Bırak nasıl geliyorsa öyle çıksın cümleler
Bilir misin hangi tutsak elle yoğruldu bu sızı?
Ve sol yanımı çökerten bu melun acı.
Hangi hesaba göre çetelesi tutulacak?
Bir bataklık gibi kendi içine çeken sonun başlangıcı
Yanan mı yoksa yakılan mı suçlu?
Yoksa kazançlarımız mı kaybettiklerimize gebe?
Durdurabilir misin sen onu söyle
Her vurgun sonrası açılan yaradan akan kanın hızını
Bir kelebek kanadıyla kaldırabilir misin?
Gittikçe ağırlaşan hayat yükünü.
Sokağa çıktığında oynayacak hiçbir arkadaşı olmayan çocuğa,
Yerdeki taşlardan bir dünya inşa edebilir misin?
Zulmetin çadırlarını yıkabilir misin?
Bir tablet cesaret alarak
Silebilir misin hiç korkmadan bir ölünün gözyaşlarını?
Gölgesini arayan bir kuşun altın kafesini paylaşabilir misin?