|
|
16 Mayıs 2025, 11:26
| #1 |
  |  Sahi Neydi Bu Hüzünler? Bazen içimizde tarif edemediğimiz bir ağırlıkla uyanırız. Sanki dünya biraz daha sessiz, gökyüzü biraz daha solgun, bizse biraz daha eksilmiş gibi gelir. O anlarda sorarız kendimize: Sahi neydi bu hüzünler? Bizi bu kadar içe çeken, sessizleştiren, düşündüren neydi? Belki bir vedaydı sebebi, belki yarım kalan bir cümle, belki de hiç kurulamamış bir hayal. Zamanında gülüp geçtiğimiz anılar şimdi içimizi yakıyordur, ya da öylesine geçip giden günlerin içinde kaybolmuşuzdur. Hüzün, bazen geçmişin sızısı, bazen geleceğin bilinmezi olur. Kimi zaman bir şarkı getirir onu, kimi zaman bir kokunun içinde saklıdır. İnsan en çok kalbi yorulunca hisseder bu ağırlığı. Biriktirdiği sözcükler, yutkunamadığı duygular, içine attığı hayal kırıklıkları… Hepsi birikir bir yerlerde. Sonra bir anda çıkar ortaya; tek bir cümleyle, tek bir bakışla, bazen de tek bir sessizlikle. Ama belki de hüzün sadece kötü bir şey değildir. Bizi insan yapan, içimizi incelten, kalbimizi büyüten bir yanımızdır o. Çünkü hüzün varsa, bir yerlerde sevgi de vardır. Özlem, umut, hatıra, hepsi birbirine sarılmıştır. Sahi, neydi bu hüzünler? Belki de sadece “yaşıyoruz” demenin bir başka yoluydu… 👍 1 |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde