![]() |
| | #1 |
| Sessizlikte eğilir yüzüm aynaya, ağır bir bakışla. Bir çift göz bana bakar — tanıdık, ama değil. Ne zaman sustum bu kadar, ne zaman unuttum adımı? Bir gülüşün kıyısında boğulmuş cümlelerim var. Kalbimden geçenleri diz çöktürdüm zamana, ve her "ben" dediğimde bir adım daha eksildim. Kim bu? Bu gözlerde duran, sessizce yargılayan biri var. Benden mi doğdu, yoksa ben mi onda kayboldum? Her sabah yeniden doğuyorum aynı bedenin içinde. Ama içimde yürüyen biri hep ters yöne gidiyor. | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |