Bir aykırılığı, bir aşırılığı yahut bir eksiği olan kişi, gözler önünde olmaktan rahatsızlık duyar. Çünkü o kişi, kusurlu bir kimsedir. Böylesi bir durumda kişi, kusurunu gizleyerek başkalarının arasına karışmayı dener, ama kusuru başkalarının nazarından kaçmayacak denli belirginse mümkün mertebe gözlerden ırak kalmayı yeğler.

Eser, işte nazar boncuğu takmak durumunda olmayanların kabuklarına çekilip tecrit oldukları mahremlerinde kendilerine bir hareket alanı teşkil etmek için düşleme başvurmaları üzerine şekilleniyor. Bu bakımdan düşlem, eserde son derece geniş bir yer tutuyor, önemli bir işlev üstleniyor. Hani dedik ya gözlerden uzak kalmak isteyenin bunu yapmak isteyişi gizleyemediği bir kusuru olması diye, tam da bu yüzden eserin hayâl ürünü metinlerinde iç burkan, melankolik, hatta karamsar bir hava hâkimdir. Bir hayâlden ziyade, âdeta bir sukut-u hayâlin ürünleridir onlar. Çünkü, iyisiyle kötüsüyle yaşanmışlıkların yerine değil, esasen hiç yaşanamamışlıkların yerine inşa edilirler.

Elif Şafak'ın kaleminden çok ustalıklı bir eser, övülesi. İlham veren, teşvik eden. Yazarın en iyi eseridir, hele ki yazan biri için.