Dün bir yazı yayınlayıp 3 saat sonra kaldırdım. Hem de güzel bir yorum dahi yazılmıştı. Normalde kendi emeğime kıymaktan çekinmem ama başkasının emeğine asla dokunmam. Fakat bu sefer öyle olmadı.

Ben şeffaf insanımdır Bolahenk... Bir şeyleri gizli tutmaya çalışmak fazlaca yorduğundan olsa gerek, insanların acıyan yerimi de çoşan yerimi de bilmesi büyük risk gibi gelmez. Acıtmak isteyen, ben kendimi ne kadar saklasam da bir yolunu bulur. Buna rağmen, bu yazı benim için çok özeldi. Yayınlarken de muallakta kalmıştım ama bu sefer orada, umuma açık bir şekilde, durmasının verdiği rahatsızlığa katlanamadım.
Bolahenk, korkak mı oldum şimdi ben?
Hayır, büyüyorsun ve temkinli oldun dediğini duyar gibiyim... Ama ben temkinli olmak istemedim ki Bolahenk. Güçlü olmak istemediğim gibi temkinli olmak da istemedim. Ben her kız çocuğu gibi masum, hayalperest, güzel, cesur ve mutlu bir prenses olmak istedim. Bunların hiç biri olamadan güçlü ve temkinli olmayı reddediyorum...
Reddediyorum da bir işe yaramıyor. Kalbim, ruhum, zihnim değişiyor... Benliğim nasır, örümcek vb. şeyler bağlamadan şu hayat imtihanını bir geçsem ne güzel olacak.

Bolahenk, umarım seni güçlü, temkinli, korkak gibi sıfatlarla anmak yerine naif, öncü, cesur gibi sıfatlarla anarlar.

Öpüldün Bolahenk.

D.T.