Nedir insanın kendisiyle bitmek bilmeyen bu kavgası.. Sürekli beynimizin içinde dönüp duran, Öne çıkmak adına birbiri ile yarışıp duran, alt alta üst üste düşünceler yumağı..

Bazen sessiz sedasız otururken köşemde , avaz avaz bağırasım geliyor :''Yeterrr sus artık!'' İnsan kendi düşüncelerinden bıkar mı? Bıkıyormuş.. Susturamadığında, hükmedemediğinde, sen onları değil onlar seni kontrol altına almaya başladığında... En acımasız eleştirileri kendine yöneltip, sadece kendinin bildiği zayıflıklarınla seni vurduğunda.. Yapar mı insan bunu kendine.. Yapıyormuş..

Bir grup insan vardır hep acır kendine.. Mağdurum diye düşünür sürekli ve kendisiyle mücadelesini hep buradan yapar.. Acınacak haldeyim düşüncesiyle kendinden kaçmak ister.. İster de sen nereye düşüncelerin oraya.. Hangi valize sığar ki insanın düşünceleri..

Bir grup da vardır ki kendini sevmez, aşağılar, kızar, her olayda kendini haksız çıkaracak bir yan bulur mutlaka.. Kırıp döker..

Oysa kim üzebilir seni, senden başka.. Kim doldurabilir içindeki boşluğu, dipsiz kuyuyu , sen istemedikten sonra... Kim mutlu edebilir sen buna hazır değilsen..
Sen sevmessen kendini kim sevebilir ki..Kısaca her şey bizde başlayıp bizde bitiyor. Önemli olan bunun bilincine varabilmekte..
Önce kendimizi sevmeyi ve kendimize iyi davranabilmeyi öğrenebilmemiz dileğiyle...