Vaktiyle 99 kişiyi öldürmüş bir adam vardı. Bu zat yeryüzünde en büyük alimin kim olduğunu soruşturdu. Ona bir rahibi gösterdiler. Adam rahibe giderek 99 adam öldürdüm.Tövbe etsem kabul olunur mu? Diye sordu.

Rahibin hayır kabul olmaz cevabı üzerine onu da öldürdü. Böylece öldürdüğü adamların sayısı 100 e ulaştı. Sonra yine yeryüzünde en büyük alimin kim olduğunu soruşturdu, ona bir alimi tavsiye ettiler.

Onun yanına giderek 100 kişiyi öldürdüğünü söyledi ve tövbesinin kabul olup olmayacağını sordu.

Alim:

-Elbette kabul olur. İnsanla tövbe arasına kim girebilir ki, sen falan yere git. Orada Allah-u Teala’ya ibadet eden insanlar var. Sende onlarla birlikte Allah’a ibadet et, sakın memleketine dönme. Zira orası fena bir yerdir dedi. Adam denilen yere gitmek üzere yola çıktı. Yolculuğunu yarıladığında eceli geldi ve vefat etti.

Rahmet melekleri ve azap melekleri o adamı kimin alıp götüreceği konusunda tartışmaya başladılar. Rahmet melekleri:

-O adam tövbe edip kalbiyle Allah’a yönelip yola düştü dediler.

Azap melekleri ise:

-O adam hayatında hiç iyilik yapmadı ki dediler. Bu sırada insan kılığına girmiş bir melek çıka geldi. Melekler onu aralarında hakem tayin ettiler. Hakem olan melek geldiği yerle gittiği yeri ölçün, hangisine daha yakınsa adam o tarafa aittir dedi.

Melekler iki mesafeyi de ölçtüler. Gitmek istediği yerin daha yakın olduğunu gördüler. Bunun üzerine onu rahmet melekleri alıp götürdü.