Merhaba Abiciğim;

Bu cümleyi yazmaktan nefret ediyorum ama yazmam gerekiyor . Eğer mektubum eline geçti ve bu satırları okuyorsan ben yokum demektir.. Bu hayattan giderken bir pişmanlığım olacaksa eğer o da sana dargın gitmek olacak abi.. Hayatımın büyük bir bölümünde en önemli kişisiyken son dönemlerimde hayatımda olmayışındır beni en çok üzen..’’ Kimin suçu’’ diye soracağını tahmin ediyorum.. Haklısın benim suçum...

Senin tarafından bakıldığında yaptığım şey bir kardeşin diğerine yaptığı en büyük kalleşlik...Sevdiği kadını elinden aldım.. İhanetin en büyüğünü yaşattım sana.. O yüzden bana kızgın.. kırgın olmanı hatta benden nefret etmeni çok iyi anladığımı ve sana en ufak bir sitemim dahi olmadığını bilmeni istiyorum.. Fakat ben sana burada zaten bildiklerini sandığın şeylerden değil de asıl bilmediklerinden bahsedeceğim...

Sare yaşadığınız o geceden sonra hamile kaldı.. Bebeği aldırmakta çok kararlıydı.. Kendince haklı sebepleri de vardı. Nur beni aradı ve bir şeyler yap dedi.. Ben de Sare’ye formalite bir evlilik fikrini sundum ve evlendik.. Yani abicim Esra senin kızın.. Bunu sana söylemeyi denedi Sare.. Hamile olduğunu söylemeye geldiğinde Hülya hamile dendi vazgeçti.. Babamın hastalığında geldiğimizde konuşmak istediğini söyledi.. ‘’Nişanlımla programım var vaktim yok’’ dedin.. O güne kadar Sare ile ben sadece ev arkadaşıydık.. O günden sonra aile olduk ve Eray oldu..

Diyeceksin ki bu mu bahaneniz.. İsteyen bir şekilde bunu anlatmanın bir yolunu bulurdu illa ki..
Haklısın.. Ama senin ona yaptığının bir telafisi yoktu be abim.. Yıkılmış yerle yeksan olmuş bir harabeydi o zamanlar Sare.. Değil seninle bir gelecek düşünmek adını dahi anmak istemiyordu..

Yaşadığımız tüm bu olayların en masumu oydu.. Oydu diyorum çünkü benim de günahım var.. Onu görür görmez aşık olmuştum.. yasak olmasına rağmen.. Bu olanları fırsat gibi düşünüp onunla formalitede olsa evlenmeyi ve tüm sizi karşıma almayı seçtim.. Onun sana söyleyemediklerini belki ben sana söyleyip bir şekilde aranızın düzelmesini sağlayabilirdim ya da en azından deneyebilirdim.. Yapmadım.. Yapmak istemedim.. Çünkü seviyordum...Ha şuan pişman mıyım desen.. Değilim.. Onunla geçirdiğim tek bir günümden ve yaptığım tek bir şeyden asla pişmanlık duymadım.. Duymam da.. Bugün olsa yine aynını yaparım...

Demem o ki sevgili abiciğim.. Olan oldu.. yaşandı geçti.. Ben artık yokum.. Sare ve çocuklar artık bu hayatta bir başına.. Bundan sonrası sende.. Esra’nın biyolojik babası sen olabilirsin ama o benim kızım.. Bir gün bile aksini düşünmedim.. Eray’dan en ufak bir farkı yok.. Hatta ilk göz ağrım diye bir tık daha bile fazla seviyor bile olabilirim.. Sare’ye de bir mektup yazdım ve her şeyi sana anlatacağımı söyledim.. Ve onları sana emanet ettiğimi de yazdım.. Sare’yi ve çocuklarımı önce Allah’a sonra da sana emanet ediyorum..

Mektubu okuyunca delleneceğinden hiç şüphem yok..Kim olsa dellenir.. Kız bağır çağır ne yaparsan yap ama sonra otur ve salim kafa ile düşün.. Sen sen ol sakın fevri davranma.. O çocuklar senin.. Benden nefret edebilirsin.. Ama bana duyduğun nefreti onlara yansıtma abiciğim..
İster kabul et ister etme senin de Sare’ye duyduğun aşkın bitmediğini hepimiz biliyoruz.. Ben gidip hiçbir şey olmamış gibi hadi öpüşün barışın yolunuza devam edin demiyorum elbette ama elini üzerlerinden çekme, yalnız bırakma ..diyorum..

Sen benim çocukluğumun kahramanı.. hep olmak istediğim adamdın.. Sana olan hayranlığım zaman zaman sana kıskançlık duymama ve hatta sahip olduklarına sahip olabilme arzumu da inkar etmeyeceğim.. Bilmiyorum belki de içten içe gidip Sare’ye aşık oluşumun temelinde de bu yatıyordur kim bilir..

Benim sana en ufak bir kızgınlığım, kırgınlığım yok abiciğim.. Seni hep çok sevdim.. Gurur duydum.. Ben den yana hakkım helaldir sana.. Sen de bana helal et.. Annem babam Sare ve çocuklarım sana emanetimdir.. Emanetlerime sahip çıkacağından hiç kuşkum yok..

Kardeşin Erhan