Sevgilim;

Bu satırları okuyorsan eğer, korktuğum gerçekleşmiş ve ben artık gitmişim demektir.. Nasıl olur sonum nasıl gerçekleşir hiçbir fikrim yok ama bu defa o sona fazlaca yakın olduğumu hiissediyorum birtanem.. Şuan ofiste oturmuş sana bu satırları yazmak öyle garip, öyle yakıcı bir duygu ki.. Biliyor musun ölecek olmak değil benim korkum, Benim korkum bu acımasız dünayada seni ve çocuklarımı yalnız koyup gidecek olmak.. Sana verdiğim sözü tutamamış olmak..

Hayatıma girdiğin o Sapanca'daki evde, seni görür görmez vurulduğum o an... Sana olan hislerimi en başta şımarıklık olarak adlandırmaya çalıştım.. Farlıydın.. İlgimi çektin diye düşünmeye çalıştım.. Çok çabaladım be Sare’m.. Gerçekten çok çabaladım, kendimi kandırdım.. Unutmaya çalıştım.. Kendime küfürler ettim, ağzım dolu dolu hem de.. Ama olmadı.. Gözümü kapattığım her an gelip o yüzün önüme çıktı.. Masum ama sıcacık o gülüşünü her hayal ettiğimde istemsizce sırıtırken buldum kendimi.. Yasaktın.. İmkansızdın.. Ama bu gönül laftan anlamadı...

Sonra Rabbim bana öyle bir fırsat (fırsat deyişime kızma lütfen.. Benim için olmazı olduracak bir şeydi bu çünkü) çıkardı ki.. Her zaman şükrettim bunun için.. Esra bana sana dokunmayacak olsam da beni sevmeyecek olsan da yanında olabilme seninle aynı hayatı paylaşabilme imkanını getirdi. Hayatımın en unutulmaz en mutlu yılları başladı.. Ve sonrası.. Babama giderken o İstanbul yolunda aniden içimdekileri sana haykırışım.. Sonrasında kendime içimden ettiğim küfürler.. Seni hepten kaybettiğimi düşündüğüm o anlar.. Ve ödül gibi gelen sonrası..

Biz çok güzel bir aile olduk Sare’m... Eray’ımızın gelişiyle tamamlandık.. Tam her şey yolunda giderken bu sonu hak etmedik.. Size bu sonu yaşattığım için kendimden ne kadar nefret etsem az.. O nedenle bunu yapmak zorunda olduğumu anlamanı istiyorum senden biriciğim...
Sana bu mektubu yazmayı bitirdikten sonra bir mektup abime bir mektup da annemlere yazacağımı bil istiyorum.. Her şeyi anlatacağım onlara..

Bu satırları okurken çok kızacağını ve belki de benden nefret edeceğini de biliyorum ama mecburum.. Şimdi bana kızsan da ilerde doğru olanı yaptığımı yaşayıp göreceksin diye düşünüyorum.. Çünkü sizi emanet edebileceğim en doğru adres sen kabul etsen de etmesen de Orhan... Ben nasıl onun kızına baba olduysam, kendi öz kızım gibi görüp sevdim kabul ettimse biliyorum ki o da Eray’ımıza aynı şekilde bakacak.. Çocuklarımız daha çok küçükler Sare’m.. Ve tek başına bu sorumluluğu sana bırakmayı kabul edemem.. Evet ilk öğrendiğinde ortalık karışacak Esip gürleyecek, çok kızacak ama zaman geçince anlayacak seni ve yalnız bırakmayacak...Emin ellerde olacaksınız. .Bu düşünce bile kendimi daha iyi hissetmeme yetiyor şuan...

Benden sonrası ne olur neler yaşanır tahmin etmem zor elbette.. Genç kadınsın.. Ömrünün sonuna kadar yalnızlığa mahkum olmanı isteyemem.. Kızma böyle söylediğim için.. ‘’Saçmalama bunu nasıl söylersin’’ diyeceğini biliyorum. Ama hayat devam edecek ve mutlu olmanı her şeyden daha çok istiyorum biriciğim.. Bu söyleyeceğim de seni öfkelendirecek ama ilerde demek istediğimi ve en doğrusunun bu olacağını sen de kabul edeceksin.. Orhan’ı çok sevdin.. İlk aşkındı.. Unutman yıllarına mal oldu..
Ama hayatında biri olacaksa hem kendin hem çocuklarımız için tercihim o olurdu şahsen.. Ki senden ne kadar nefret etse de onun sana olan aşkının bitmediğini ikimiz de biliyoruz. Neden kimseyi alamadı hayatına bunca yıl.. Yaşadığı birliktelikler ne zaman ciddileşse hep kaçan olmadı mı? Bunları salim kafayla düşün lütfen...

Seni çok ama çok seviyorum.. Keşke bu satırları sana yazmak zorunda kalmasaydım.. Keşke mutluluğumuz sonsuza kadar devam etseydi.. Hep hayal ettiğimiz gibi çocuklarımızın büyüyüp kocaman olduklarını.. Torunlarımızı seveceğimiz zamanları birlikte el ele görebilseydik..

Ama Elmas Hanım’ın eski eşi.. (eski diyorum mahkeme bugün bitti ve o artık özgür) diğer tehditlerden farklı gibi bu defa.. Bir araç takip etti beni mahkeme çıkışı ve şuan aşağıda ofisin önünde beklemekte.. Bugün olmassa bir fırsatını bulacaktı illa ki eğer amacı gerçekten beni yok etmekse.. Engel tanımayacaktır..

İşte böyle benim biriciğim ..aşkım.. hayatımın anlamı.. Seni çok sevdiğimi unutma ve lütfen bana kızma.. Çocuklarımızı sana, seni de önce Allah’a sonra da Orhan’a emanet ediyorum..
Hakkını helal et ve beni güzel hatırla.. Hoşcakal...