Erhan’ın ölümünün üzerinde bir ayı aşkın bir zaman geçmişti.. Bütün kanıtların delillerin izini süren emniyet teşkilatı sonunda cinayetin azmettirenine ulaşmış ve yakalamıştı.. Polis incelemesinde olduğu için Erhan’ın ofisinde herhangi bir şeye dokunmaları, ellemeleri yasak olan ofis çalışanları olsun, aile olsun , emniyetin incelemesi bitenden sonra normal sürecine dönebilmişti.. Kasadan çıkan evraklar olayın çözülmesinde birincil sebep olmuştu zaten..

Sare yas sürecini tamamlamış bir hafta önce işine dönmüştü.. Evde eski hallerinden eser yoktu.. Robota bağlamış gibi kalkıp işine gidiyor, tüm gün çalışıp akşam geldiğinde üzerini bile değişmeden kendini kanepeye atıyor, saatlerce düşüncelerine dalıp gidiyordu.. Çocuklar yanına geldikçe az o ruh halinden sıyrılıp onlarla ilgileniyor ama sonrasında aynı ruh haline geri dönüyordu.. Bade çocuklara değişen durumları yansıtmamak adına çabalayıp duruyor ve neredeyse tüm sorumluluğu üzerine alıyordu.. Sadece çocukların değil evin de tüm sorumluluğu ondaydı.. Eskiden akşama yapılacak yemeği, masaya yayılacak örtüye kadar her şey ile ilgilenen onun ve diğer yardımcının işini kolaylaştırmak için çabalayan Sare hiçbir şeyi umursamıyordu.. Evin eksikleri, market , ufak tefek aksaklıklar.. her şey artık Bade’ye bakıyordu.. Elinden geldiğince koşturuyor, asla şikayet etmiyordu ama canını sıkan ablasının bu durumuydu.. Nur ile birkaç defa konuşmuş, çalışmaya başlarsa normalleşme sürecine geçer diye ummuşlardı ama Sare yapmak zorunda olduklarının dışında en ufak bir yaşam belirtisi gösterecek duruma gelmemişti.

O pazartesi sabah nöbetten dönmüş, yukarıya odasına çıkmayı bile gözü yememiş, salondaki kanepeye uzanmış yatıyordu telefonu çaldığında, isteksizçe doğrulup sehpaya telefonuna uzandı, Ekranda ‘’Sercan’’ yazıyordu.. Biraz tereddütle biraz merakla açtı telefonu kulağına götürdü;

-Efendim Sercan..?

-Sare Hanım merhaba.. Nasılsınız?

-Teşekkür ederim.. Sen nasılsın?

-İyi olma gayretindeyiz.. Sizi aramamdaki sebep ...

Sercan telefonun ucunda sustu.. Nefes alıp verişini dinledi Sare..

-Dinliyorum..

-Emniyet incelemesini bitirdi biliyorsunuz.. Biz tüm çalışanlar olarak işimizin başındayız.. Erhan

Bey’in istediği gibi.. Evrakları getirdiler .. Şey.. Size ve aileye ait 3 tane de zarf çıktı evrakların arasında..

-Ne zarfı?

-Bilemiyorum içinde ne olduğunu ama mektup gibi...Eğer evdeyseniz bizzat kendim bırakmak isterim.. Ya da siz mi gelmek istersiniz?

Sare bir süre bir şey demeden kaldı.. Ofise gitmek.. Onun özel eşyalarını yeniden görmek.. Yaşayacağı o acıyı duyumsar gibi oldu.. Kendi odasına bile uyumak dışında ,mecbur olmadıkça giremiyordu hala..

-Sen bırakıver zahmet olmassa Sercan.. Nöbetten geldim..Dışarı çıkacak durumda değilim..

-Tamam Sare Hanım.. Bir saate kadar getirmiş olurum..

-Teşekkür ederim..

Sercan ,telefonu kapatıp yeni numarayı çevirip bekledi.. Telefon 2.çalışta açıldı;

-Efendim...

-Orhan bey merhaba.. Ben Erhan Bey’in ofisinden Sercan..

-Buyurun?

-Efendim emniyet tarafından alınanlar geri getirildi.. İçlerinde size ait zarf da var. Eğer uygunsanız Sare Hanım’a geçtikten sonra size de bırakabilirim..

-Zarf? Nasıl bir zarf ?

-Mektup olduğunu düşündüğüm bir zarf size ,bir de anne ve babanıza..

-Sen zahmet etme.. Ben Yusuf ‘u gönderiyorum. Ona teslim edersiniz iki zarfı da..

-Peki nasıl isterseniz.. Ben çıkıyorum Sare Hanım’a geçiyorum. Damla Hanım’a bırakıyorum.

Kendisinden teslim alabilir Yusuf Bey..

-Tamamdır .. Eyvallah..

Orhan telefonu kapatıp direk Yusuf’un numarasını bulup aradı.. İlk çalışta açıldı;

-Efendim abi..

-Neredesin Yusuf?

-Evin önündeyim abi.. Safiye Hanım’ı getirdim mezarlıktan az evvel..

-Tamam.. Şimdi Erhan’ın ofisine geç..Damla Hanım’ı bul.. Sana bir emanet verecek bana getir sana zahmet..

-Tamam abi çıkıyorum hemen..

-Eyvallah..

Telefonu kapattı.. İçine garip bir hüzün çöktü.. Hastanenin dışına çıktı.. Bahçeye doğru ilerledi.. Bir sigara yaktı.. Beklemeye başladı...