Sare uzmanlık sınavı tarihinin yaklaşması üzerine geriye attığı, düşünmemek için deliler gibi kendini işe verdiği bütün o duyguları, yaşadığı o gün kadarki tazeliği ile yeniden onu esir almış bir şekilde üstelik bir de karnında bir canla İstanbul’a döndü. Otobüsten iner inmez doğruca Nur’un görev yaptığı hastanenin yolunu tuttu.

Nur onu ansızın karşısında görünce sevinçten ne yapacağını bilemez halde koşup boynuna sarıldı. Bir yandan ağlıyor bir yandan kahkaha atıyordu. İki duyguyu aynı anda yaşıyordu.

-Çok şükür döndün.. Ödüm koptu bir şey oldu sandım.. Sen arayana kadar aklımı yitirmeme ramak kalmıştı..

-Bişey değil. .Çok şey oldu Nur..

Sare’nin sesindeki o keder ,Nur’un içini acıttı.. Koluna girip odasının olduğu tarafa doğru yürüdü.

-Gel odaya geçelim..

Odaya Nur ,masanın önündeki sandalyeyi işaret ederek kendisi de karşısındaki sandalyeye oturdu. Uzanıp ellerini avuçlarının arasına alarak:
-Nasılsın?
Sare sıkkın bir şekilde tuttuğu nefesini bıraktı:
-Bilmem.. Uyuşuk..
-Geçecek bir tanem her şey geride kalacak biliyorsun değil mi..

Sare geçen süre içinde tek gözyaşı dökmemişti. Ağlamak zayıflıktı ona göre.. Ağlayanlar zavallıydı.. Suna Anne ve öğretileri geçerliliğini koruyordu.. Ama Nur’u görmek , karşısında her koşulda onu yargılamadan yanında tam destek birinin olacağını bilmenin verdiği o güven duygusu ile gözleri dolu dolu oldu.. Ne olduğunu anlamadan göz yaşları sessizce yanaklarından süzülmeye başladı:

-Geçmeyecek.. Bilmiyorsun..

-Elbette neler hissettiğini bilemem bir tanem.. Ben de çok öfleliyim.. Görüşmüyorum da..Ama olan oldu aşkım.. Bir şekilde geride bırakmak zorundasın.. Bak sınav var önünde..

-Hepsi o gece değil..

Nur dikkat kesildi, yüz hatları ciddileşti. Endişeyle:

- Ne demek bu?

Sare alt dudağını kemirmeye başladı. Gözlerini ellerini avuçlarında tutan Nur’a dikti. Bir süre kararsız kaldı, sonra bir avazda çıkardı içindeki canını yakanı:

-Hamileyim..

Nur biran duyduğunu yanlış anladığını sandı. Birkaç saniye bunu hazmedebilmek için sessizce durdu. Elini uzatıp Sare’nin yanağından süzülmeye devam eden gözyaşını sildi., yanağını avucuna aldı:

-Bu kötü olmuş.. Ne yapacağız bu durumda ?

Soruyu Sare’den çok kendine sormuştu aslında..Sesli düşünmüştü..

-Fazla bir seçeneğim yok...

-Ne demek bu?

-Aldıracağım.. Sana da bu yüzden geldim.. Senin uzmanlık alanın kadın doğum..

-Aldırmak mı? Sarecim bu söylediğin büyük bir karar.. Kızma ama ne kadar öfkeli de olsam bu senin tek başına vereceğin bir karar değil, Orhan’a da söylenmesi gerekiyor.

- Nur yapamam.. Bunu ona söylemek demek onunla devam etmek demek! Benin bırak onunla devam edebilmeyi görmeye tahammülüm yok...

-Aşkım biliyorum çok zor.. Ama biliyorsun sen de.. Doktorsun.. Babanın da rızası olmak zorunda...

-Nur yardım etmeyeceksen ben başımın çaresine bakacak bir yol bulurum. Sana bu işi burda yap demiyorum. Tanıdığın hocalar var kliniği olan..
diyerek ayağa kalktı. Gitmeye hazırlandı.Nur hızla ayağa kalkıp sıkıca sarıldı:

-Bak.. En azından bir defa konuş.. Lütfeen.. Bunu onun için değil.. Önce kendin sonra da ..
elini uzatıp Sare’nin karnını okşayarak devam etti:

-Bebeğin için..

- Ne düşündüm biliyor musun.. Belki annem de bu tür bir şey yaşadı.. Aldırma imkanı olmadı.. O da benden belki de bu yüzden vazgeçti.. Dönüp düşündüğümde diyorum ki doğurmak yerine o da aldırsaymış keşke..

Aşkım yapma ne olur.. Acını tahmin edebiliyorum.. Rabbim karnına koyduysa bu canı vardır bir bildiği.. Bir kez konuş ne olur.. Aldıracaksanız da bunu birlikte yapın.. Tek başına yüklenme bu yükü lütfen... Az aklıselim düşün birtanem.. Yalvarıyorum bak sana.. Aldırmak en kolayı.. Ama bunu yaparsan ömür boyu bunun acısını yaşayacaksın..

-Onunla yüz yüze gelmek istemiyorum.

-Biliyorum.. Bak ne yapalım biliyor musun ..Git güzelce dinlen sen.. Bugün hiç bir şey düşünme...

Yarın iş çıkışı buluşalım seninle.. Tekrar konuşalım ne dersin?

Sare bıkkınlıkla ‘’tamam’’ anlamında kafasını sallamakla yetindi.

Onlar bu konuşmaları yaparken aralık kalan kapının arasından onları dinleyen hemşire Zehra ,konuşmanın bittiğini anlayınca ekindeki dosyaları düzeltip kapıyı çaldı ve içeri girdi:

-Nur Hocam 247 deki hastamızın sonuçlarını istemiştiniz. Onları getirmiştim.

-Tamam masaya bırakabilirsin, teşekkür ederim.

Zehra Hemşire dosyayı masaya bıraktıktan sonra Sare’den yana kaçamak bir bakış atarak hızlıca çıktı odadan. Hemşire odasına gidip cebinden telefonunu çıkarıp hızlıca tuşlara bastı.

Zehra, Hülya'nın dönem arkadaşı idi. Onun Doktor Orhan’a olan aşkını dinleyerek geçirmişti yıllarını.. Can ciğer kuzu sarması olmasalar da birlikte vakit geçirir ,bir şeyler paylaşırlardı.

Sare’nin hamile olduğunu duyunca içindeki kıskançlık duygusu harekete geçti. Ona ballandıra ballandıra Doktor Orhan ile birlikte olduklarını ve önlerinde hiçbir engel olmadığını anlatan arkadaşı Hülya’ya duyduklarını anlatacak ve kocaman bir ohh çekecekti.

Sare için yine kader ağlarını örmeye devam ediyordu.