Orhan ile Sare 'nin konuşmalarının üzerinden epey zaman geçmişti. O Akşamki kısa sohbetin akabinde ikisi de ayrı ayrı Nur ile konuşmuş aralarında geçen konuşmadan onu haberdar etmişlerdi.
Final dönemi de aynı vizelerde olduğu gibi aynı rutinde devam etmiş, Sare ancak sınavdan sınava gitmek için yurttan çıkmış, sınav sonrası da aynı hızla yine yurt kütüphanesine dönmüştü.

Orhan bu defa vizeler dönemindeki gibi sessiz kalıp ona ilişmemezlik etmemiş, ara ara arayarak mesaj yazarak iletişime geçmişti. Sare de onun yazmadığı veya aramadığı günlerde telefonuna daha sık bakar olmuştu. İçten içe aramasını, yazmasını bekliyor, istediği olmadığında içini bir sıkıntı kaplıyordu. Telefonun ekranında 'Orhan Arıyor ' u görünce heyecan basıyor, içi kıpır kıpır hemen telefonu alıp cevap veriyordu.

Final sonrası da yine ritüel bozulmamış ve hafta sonu Sapanca'ya gidilmişti. Sapanca Sare'nin hayatındaki dönüm noktalarının mekanı olmaya devam ediyordu ve edecekti de...

Bu defaki gidişlerinde Orhan'ın kardeşi Erhan da gelmiş böylece Sare de ilk aile bireyi ile de yine Sapanca'da tanışmıştı.
Erhan abisinin aksine aşırı sempatik, duygularını olduğu gibi dışa vuran, sıcak kanlı, deli dolu bir genç idi .Orhan ile aralarında iki yaş vardı. Erhan kariyer olarak baba mesleğini seçmiş hukuk fakültesine girmişti. Aynı üniversitedelerdi ancak onun kampüs Göztepe idi. Bu nedenle o güne dek karşılaşma şansları olmamıştı.

Sıcak kanlı olan Erhan ile Sare daha tanıştırılmalarının üzerinden bir kaç saat geçmesine rağmen çabucak kaynaşmış ve birlikte güzel bir sohbet yakalamışlardı.
Bahçede Orhan ile Semih mangalın başındayken Erhan masa hazırlamakta olan Sare'ye yardım etmeyi seçmişti. Bir yandan içerden bahçedeki masaya gerekli malzemeyi taşırken bir yandan da konuşup gülüşüyorlardı.
Nur mutfakta salata ile meşgul olurken direktifleri ile de onları yönlendiriyordu.Bu duruma şakacıktan bozulmuş numarası yapan Erhan:

-Annemi geçtin Nurcuğum.. Bi sal bizi ya. Bir masaya ne konur ne konmaz biliriz herhalde ..

-Az Laf..Çok İş Erhancım.. Al şu ekmekleri de dilimle sepete koy onu da götür..

Erhan bunun üzerine yüzünde kocaman bir gülümseme ile bardakları tepsiye yerleştiren Sare' ye dönerek:

-Görüyorsun değil mi Sarecim, konuşmaya bile hakkımız yok...

- Farkettim de işin zor kısmını onlar üstlendiği için bize çok da laf söyleme hakkı kalmıyor sanki..
diyerek gülümsedi.

- Ya bırak! Biri oturmuş börtü böcek ot doğruyor, diğer ikisi dikilmiş mangalın başına ne o et pişiriyolar.Git gel asıl bizde iş..

Nur başını kaldırıp Erhan'a bakarak:

-Sen hala mı konuşuyorsun ! Hadi daha çok iş var.Onları bırak gel..

-Tamam ya gittim..
diyerek çıktı mutfaktan.Nur Sare'ye dönerek:

-İyi has çocuk da fazla geveze..
diyerek güldü.Sare de ona katılarak:

-Evet ama çok kafa..

Nur'un yüzünde mutlu bir ifade belirdi. Sare ilk defa çekinmeden, kendini kasmadan karşı cinsten biri ile sohbet ediyordu. Aynı yaşta olmaları, Erhan'ın girişken yapısı sayesinde çok güzel bir uyum yakalamışlardı belki de...

-İyi anlaştınız bir arkadaş daha kazandın hadi bakalım...

Sare tepsiyi masadan alıp kapıya doğru giderken:

-Evet.. Keşke bizim kampüste olsaydı.. dedi ve çıktı.

O akşamın ilerleyen saatlerinde Orhan, Nur,Semih ve Erhan okeye oturmuşlardı. Eşli oynadıkları okeyde Nur ile Erhan , Orhan ile de Semih ortak olmuş aralarında tatlı ama kıyasıya bir rekabet oluşmuştu. Sare boşalan bardakları alıp çay servisi yaparken,Orhan başını kaldırıp tatlı tatlı bakınca Sare'ye , çaprazında oturan Erhan:

-Ooo Sayın abiciğim önüne bakmassan yine hezimete uğrayacaksın az sonra..

diyerek kahkahayı bastı. Orhan Sare'den ayırdığı gözlerini Erhan'a çevirerek :

- Sen uğrama da hezimete.. Hem o benim uğur meleğim.

Erhan hınzırca gülerek abisine :

-Bu durumdan kendisinin haberi var mı?

diye sorunca Sare yine kıpkırmızı oldu. Masada bulunan boşları hızlıca alıp içeri geçti. Semih Sare'nin arkasından bakarak:

-Utandırmayın bıcırığı ya..Anında pancar gibi oluyor.

Erhan'a dönerek devam etti:

-Haberin yok herhalde, abin ilan-ı aşk etti bıcırığa geçenlerde..

-Hadi canımm..Sen ne yere bakan yürek yakan çıktın be..İnsan kardeşine bahsetmez mi hiç..Kırıldım valla.. Semih abi söylemese haberimiz olmayacak..

- Henüz tam bir cevap alamadım. Durum netleşince tanıştıracaktım zaten hem seninle hem bizimkilerle..

-Hadi hayırlısı bakalım.. Yengecik oldu bize Sarecik şimdi öyle mi.?

derken sesine yansıyan hüzün ilk Nur'un dikkatini çekti. Başını kaldırıp Erhan'ı süzdü dikkatle içinden 'inşallah ben yanılıyorumdur' derken...
Erhan dikkatini önündeki ıstakaya vermiş, taşları diziyordu. Yüzü ciddileşmişti. Bu hali Nur'u huzursuz etti, ama herhangi bir şey söylemedi.