Günler haftaları haftalar ayları kovalamıştı vize dönemigelip çatmıştı Normalde bile derslerini aksatmayan Sare vize dönemi ile birlikte kendini yurdun kütüphanesine kapatmıştı Harıl harıl ders çalışıyor sadece zorunlu ihtiyaçlar için kütüphaneyi terk ediyordu.

Yoğun bir çalışma temposunun Ardından Vize dönemini atlattılar Bu dönemde yoğunluktan dolayı Orhan ile Sare çok fazla bir araya gelememişlerdi.Vizelerin bitiminden sonra Orhan hafta sonu için bir program yaptı hep birlikte Sapanca'ya Orhanların Yazlığı’na gideceklerdi Orhan ekstra heyecanlıydı gitmeden önce Nur'la da konuşmuş ve Sare’ye açılmaya karar verdiğini söylemişti.

Nur Orhan'ın bu dönemde açılmasını çok da uygun görmemişti finallerin bitimini beklemesini söylemişti Ama Orhan içinde kopan fırtınaları daha fazla saklamak istemiyordu bir an önce söyleyip rahatlamak niyetindeydi.Hafta sonunda bunun için gayet uygun bir zamandı.

Gittikleri ilk gün birlikte çok güzel vakit geçirmiş çok eğlenmişlerdi vizelerin stresini atıp rahatlamışlardı Gecenin ilerleyen saatlerinde Orhan Nur ‘a doğru dönüp şimdi konuşmam gerekiyor manasında bir işaret yaptı Nur Semih’e dönerek:

-Ay yorulmuşuz Vallahi yatsak mı artık
dedi Semih saatine bakarak

-Erken değil mi ya..

- Yorulmuşum ya uykum geldi hadi kalkalım biz

deyince Sare de toparlanmaya başladı Orhan yüzünde muzur bir gülümsemeyle :

-Sare biraz daha kal istersen gençleri yalnız bırakalım..
diyince oturdu tekrar.

Nur ve Semih kolkola yanlarından eve doğru kıkırdayarak uzaklaşmalarını izledilekten sonra Orhan heyecanını bastırmaya çalışan bir ses tonu ile Sare’ye:

-Çok tatlı değiller mi

diyerek ona döndü. Sare de yüzünde bir gülümseme ile cevap verdi:

-Evet çok yakışıyorlar birbirlerine..

- İkisi de birbirini bulmuş nadir şanslı insanlardan..Yakaladıkları şey kolay yakalanacak bir şey değil.

Sare Orhan’ın sesinin ciddileştiğini hissedince bir şey demedi.İçinden ‘kaybettiği kız arkadaşını hatırladı muhtemelen’diye geçirdi.

Sare nin sessizce kendisini dinlediğini gören Orhan derin bir nefes alıp verdi ve devam etti:

-İnsan için doğru kişi hayatta karşısına kaç defa çıkar ki.. Ben uzun zaman önce o kişiyi bulmuştum Sare...Ama hayat izin vermedi onu benden aldı.. Hayatımın en berbat 2 yılını geçirdim ama bir şekilde devam etmek zorundaydım ettim de mecburen..

-Nur bahsetti biraz. Ben çok üzüldüm. .Keşke böyle olmasaymış.. Başın sağolsun...

-Teşekkür ederim.. Bunları sana anlatıyorum çünkü ben o şansı bir daha yakaladığımı düşünüyorum. Seni gördüğüm o ilk gün anlamıştım ben bunu...Belki farkındasın belki de değilsin bilmiyorum ama ben senden çok hoşlanıyorum. Ve artık sana olan duygularımı içimde tutmak istemiyorum.

Sare duyduklarına hazırlıksız yakalanmanın verdiği o garip duygu ile baş etmeye çalıştı bir süre İçinde şelaleler gürlüyordu sanki.. Heyecandan nefesini tuttuğunun farkında değildi.. Yüzü al al olmuştu. Orhan sessizlik uzun sürünce endişeyle beklemeye başladı.İçinden ‘Acele ettin.. O kadar bekledin az daha sabredemedin’ diyip duruyordu.

Korku ile ümitsizliğin karışımı bir ses tonuyla sordu:

-Sana duygularımı açmakla kötü mü ettim? Bak sen bu konuda benim gibi düşünmüyorsan anlarım..

Sare kendini toplayarak:

- Ya ben az çok hissediyordum ama ne bilim..yanii..ne denir ki.. Beklemiyordum bu akşam bu bir gerçek

Orhan’ın yüzü aydınlanır gibi oldu içini bir mutluluk kapladı:

- Ani oldu kabul ediyorum ama sen hemen cevap vermek zorunda değilsin..Ne zaman istersen o zaman..

-Teşekkür ederim.. Anlayışın için ayrıca teşekkürler.. Hakkımda söylediklerin beni mutlu etti.. Ben daha önce bu tür bir şeyle karşılaşmadım. Yani ne bana karşı ne de bende.. O yüzden böyle bir durumda ne denir nasıl davranılır bilmiyorum. Biraz düşünmek için bana zaman verirsen çok sevineceğim..

Orhan çok mutluydu..İçinde kelebekler dans ediyordu adeta..Olumsuz bir şey duyacağına kendini o kadar alıştırmıştı ki,duygukları onu cezbetmişti.

-İstediğin kadar düşün sen..Nasılsa ne hissettiğimi biliyorsun artık. Bu bile benim için büyük bir şey..Teşekkür ederim

Sare yüzünde utangaç bir gülümseme ile ayağa kalktı:
-Ben de gidip yatayım, geç oldu

dedi ve Orhan’ın cevabını beklemeden kaçar gibi eve doğru koşar adım uzaklaştı.

Arkasından bakan Orhan uzun zamandan sonra ilk defa huzurlu bir uyku uyuyacağını düşünerek önünde duran bardağına uzandı..Son baharın son pastırma sıcaklarının tadını çıkarırcasına yıldızlı masmavi gökyüzüne kaldırdı başını ve:

-Teşekkürler Rabbim bana ikinci bir şans verdiğin için...
dedi.


Y.A
Brittle









-