Sare artık o ilk zamanlarda yaşadığı tedirginlik ve ürkekliğinden kurtulmuş ,İstanbul’a okuluna alışmıştı .Çocukluğundan beri hayalini kurduğu mesleğine sahip olabilmek adına canla başla çalışıyor, derslerini aksatmıyordu.

Derslerden arta kalan zamanlarında da iyi bir dörtlü oldukları Nur Semih ve Orhan ile keyifli zamanlar geçiriyor, hep birlikte İstanbul’u keşfediyorlardı.

Orhan'ın her fırsatta Sare’ye olan ilgisini belli etmesi, bir aradayken sanki tek o varmış gibi davranması, ilgiye alışık olmayan hele de karşı cinsten bir igiye hiç alışık olmayan Sare’ yi huzursuz ediyor ancak bunu ortamları bozulur korkusuyla Nur’a dahi söyleyemiyordu.

O gün de Sare haftasonu olmasına rağmen kahvaltıdan sonra kitaplarını almış kütüphaneye ders çalışmaya gitmişti.Her zaman ki gibi Nur onu nerden bulacağını çok iyi bildiği için direk yanına gelmişti. Sessizce yaklaşıp:

- Hadi kalk seni almaya geldim, gidiyoruz.

Dediğinde Sare soran bakışlarla ona döndü.

- Orhan aradı, Sabanca Gölü’ne götürecekmiş bizi..Semih ile de konuştuk 1 saate burda
olacaklar ..Hadii kalk,ancak hazırlanırız..
Sare derin bir nefes alıp verdi,önündeki kitapları göstererek:

-Görüyorsun bitirmem gereken tekrarlarım var, Ben gelmesem..

-Saçmalama kuzum yaa.. Yarın yaparsın tekrarını..Haddinden fazla çalışıyorsun zaten..Kalk

.Kızıyorum bak..Hem bnedir bu suratındaki ifade senin..

-Nur Nolur bu defa bensiz gidin..

Nur,Son zamanlarda Sare nin tavrında bir gariplik hissediyor ama derslerinin ağırlığından ve içe kapanık yapısından diye düşünüp çok üstüne varmıyordu. Daha fazla susmaktan vazgeçti:

-Kalk şurdan çıkalım, bir konuşalım biz seninle..

diyerek masadaki kitapları kapatıp topladığı gibi alıp yürüyüp gitti kapıya doğru. Sare çaresiz ve bıkkın bir tavırla kalkıp gitti peşinden..

Nur önde Sare peşinde odalarına girdiler.Kitapları Sare’nin yatapına attı Nur terliklerini çıkarıp yatağın üstüne bağdaş kurup oturdu.Eliyle yanına vurarak:

-Otur.. Ve başla..

Sare bir çocuk uysallığında denileni yaptı oturdu Nur’ un yanına. Sıkıldığı zamanlarda hep yaptığı gibi parmaklarıyla oynamaya başladı..

Nur bir süre hiçbirşey demeden baktı ona.. Hali tavrı o kadar masumdu ki..Sevilmek isteyen bir kedi yavrusundan farksızdı şu haliyle..

-Neyin var senin kuzum? Son günlerde mutsuz gibisin..Dersler çok mu zorluyor seni?
Böyle bir şey varsa endişelenme..İlk yıl hepimizde böyle bir ruh hali olur, bu tempoya alışmak kolay değil ama sen gelirsin üstesinden..Hem ben varım,ne zaman ihtiyaç duysan emrine amadeyim biliyorsun..

Sare ne diyeceğini söze nasıl gireceğini bilemeden bir süre daha başı önde suskun durdu..Derin bir nefes alıp başını Nur’a çevirdi..Endişeyle yüzüne baktı.

-Derslerle ilgili bir sorunum yok..

-Ne o zaman?

-Bu nasıl söylenir bilmiyorum ama ben okul dışında çok fazla dışarda olmak istemiyorum.

Nur söylenenden hiç bir şey anlayamamıştı. Merakı hepten depreşti.

-Ne demek bu tam olarak? Bizimle olmak mı istemiyorsun?

-Hayır..Sen ve Semih ile bir sıkıntım yok..

Nur cümleyi duyar duymaz hafifce gülümsedi,yüzü aydınlandı.

-Hımm..Orhan mı?

Sare savunmaya geçti hemen:

-Ya bak çok iyi bir insan.. Gerçekten.. Ama..

-Ama?

- Hufss.. Ama sürekli gözleri üzerimde..Hep dibimde..Su alıyorum bir bakıyorım dibimde bitiyor, alıp suyumu açmalar,azıcık üşür gibi olsam hemen ‘’üşüdün mü’’ diyip birşeyler yapmalar.. Bunalıyorum ben..

İçindekileri bir çırpıda sıralamanın verdiği rahatlıkla derin bir nefes alıp verdi. Onu yüzünde keyifli bir gülümseme ile izleyen Nur:

-Kıyamammm gel buraya.. Sen ilgiden mi sıkıldınn.. Çocuğun aklına başından al, sonra da şikayet et..Kankam vuruldu sana..Hem biliyor musun yaşadığı o travmadan sonra ilgilendiği tek kız sensin..Kıymetini bil..

Diyerek kendine çekti Sare’yi sarıldı.. Sare ilgiyle başını kaldırıp Nur’a bakarak:

-Hangi taravma?

Nur’un yüzü bulutlandı..

-Orhan lisedeyken bir kız arkadaşı olmuş..4 yıllık bir ilişkileri varmış ve ciddi düşünüyorlarmış. Lisenin son günlerinde gezi düzenlenmiş, Şile' ye hafta sonu pikniğine giderken otobüsleri kaza yapmış. Kız arkadaşını ayağı koltuğa sıkışmış ve Orhan çok uğraşmasına rağmen çıkaramamış. Kendisi de ağır yaralıymış zaten. Sağlık ekibi gelene kadar kendi çabasıyla çıkabilenler kurtulmuş ama vahim bir kaza imiş ve maalesef can kayıpları da olmuş.

-Ayy ölmüş deme!!!
-Maalesef kuzum...Kan kaybı nedeniyle hayatını kaybetmiş...Sonrasında Orhan 3 ay hastanede tedavi görmüş bir dizi ameliyatlar falan..3 ay sonrasında da kendini eve kapatmış. Okulu kazanmasına rağmen ailesi gidip okulu dondurmuşlar. Bir yıl odasında yaşamış. Kendini suçlamış. Cam kenarına ben otursaydım.. ayağını çıkarabilseydim vs..

Nur acıyla içini çekti..Soluklandı..

-Sonra işte benim geldiğim yıl o da geldi. Geliyor derslere giriyor kimseye selam bile vermeden çekip gidiyordu. Tipinden dolayı kızların dikkatini çekmişti ama o kimseyle göz göze bile gelmiyordu. Dönem sonuna doğru benim not tutma alışkanlığımı fark etmiş , ilk kez yanıma geldi ders bitiminde ve notlarımı verip vermeyeceğimi sordu.. Öyle başladı dostluğumuz ..O günden sonra da tek sohbet ettiği ben oldum.. Sonra Semih işte.. Sen gelene kadar da üç silahşörler gibi dolanırdık..

-Çok üzüldüm yaaa...

-Çok uzun zamandan sonra ilk kez biri ile ilgilendiğini görüyorum. Ve bu sen olduğun için de kendi adıma mutluyum.. Biliyorum sen henüz bu tür bir şeye hazır olmadığını düşünüyorsun ama bu kadar da uzak tutma kendini. .O iyi bir çocuk..

Sare’nin yüzü yine al al oldu.. Huzursuzca kıpırdandı yerinde..

-Kalk hadi..Gelmek üzeredirler. Hazırlanıp çıkalım..Konuşuruz yine..

Sare bu defa itiraz etmeden sessizce kalkıp dolabına doğru gitti.