22 Haziran 2020, 00:03 | #1 |
Günün Şiiri 22.06.2020
HAYATTA BEN EN ÇOK BABAMI SEVDİM Hayatta ben en çok babamı sevdim, Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk, Çarpı bacaklarıyla - ha düştü ha düşecek, Nasıl koşarsa ardından bir devin. O çapkın babamı ben öyle sevdim, Bilmezdi ki oturduğumuz semti, Geldi mi de gidici - hep, hep acele işi, Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi, Atlastan bakardım nereye gitti, Öyle öyle ezber ettim gurbeti.. Sevinçten uçardım hasta oldummu, Kırkı geçerse ateş, çağırırlar İstanbul' a Bi helallaşmak ister elbet, diğ'mi oğluyla! Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu, Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.. En son teftişine çıkana değin, Koştururken ardından o uçmaktaki devin, Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için, Açıldı nefesim, fikrim, canevim, Hayatta ben en çok babamı sevdim... Can Yücel ( 1926 - 1999 )
________________
Doğallığın verdiği huzuru, doğal olmayan yollardan arama. Çünkü sadelik, sahtelik sevmez. |
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|