Uzun uzadıya anlatmak yersizdi.
Belki de telaffuz yetmeyebilirdi..
4 duvar arasına sıkışmış bir pesimist.
Hikayesinin asla sonunun gelmeyeceğini bilen bir ruh, bir kibir..
Adım atmaktan bir hal, gözlerini ışığa çevirmekten de aciz. Karanlığa gizlenen bir çocuk, bir giz.
Sırrını asla açığa vermeyen, ama kandil kandil yanan bir mihr. Diyetini ödeyeceği günü bekler gibi, aynı döngüde parçalanan bir pesimist.

Müzik dinlemenin ya da bir şiir okumanın pek faydası olmazdı. Keza, gırtlağına kadar doluydu..
Dışarı çıkmaya takati yoktu, bahanesi çoktu..
Gözlerinden kan fışkıran bir pesimist.
Teni biraz yaralanmış, çokca kabuk bağlamış.
Türlü teselli sözlerine de fazlasıyla doygundu.
Odasının hayaletiydi, tükenmişlik savaşının müptelası bir pesimist.

Hatr'a uzak, duygudan da ırak.
Kim bilir? Hangi karanlıkta ulak..
Tırnakları sökülmüş, dudakları kesilmiş bir pesimist.
Hangi dua yıkayabilirdi?
Hangi şehvet arındırabilirdi,
Yahut, hangi karanlık onu aydınlığa çıkartabilirdi?

Kirpiklerinden katran dökülen bir pesimist.
Karanlık, uçsuz bucaksız ve fazlasıyla tutarsız..