Gülümsemeyi o kadar özledim ki,
En son ne zamandi tebessumum, hatırlayamıyorum.
Anlatacak o kadar çok şeyim var ki.
Ne yazık ki sükûnet den kurtulamıyorum.

Sadece kendime anlattım tüm olan biteni,
Ne bir eş ne bir dost yanımda yoktu.
O kadar fazla ki sayamıyorum benden gideni.
Kalbim hep bunlar yüzünden kaybolacağım için çok korktu.

Hayata karşı dik durmayı, kendim öğrendim.
Sanırım yüreğim yaşamayı sevmedi.
Her defasında çaresiz kalan, yine ben ölendim.
Ama mezarıma elinde bir çiçekle kimse gelmeyecekdi.

Sokaklar da benim gibi yalnız bir bank,
Oturdum ve sigaramda ağlıyordu benim gibi.
Şimdi biraz gülümse ve ayağa kalk.
En değerlini yanından ayırma ANNEN gibi.

Bazen giderler ve oyle bi giderlerki hani geriye kalan ufacik bir umudunuz vardiya onuda paramparca ederek.Ama asla sizi paramparca etmelerine izin vermeyin.Gulumseyin ve Ayaga kalkin.Bisoz vardir cok sevdigim:Umutsuzluk yok dua var.Acele etmek yok sabretmek var.İmkansiz diye birsey yok.Çünki ALLAH var:)