Öyle bir yerdeyim ki şimdi. Kendi canım bile acımıyor bana.
Senin ya da onun bunun acımasını nasıl beklerim?
Dışarıdan bakan, "bu kadın toparlanmış" der.
İçime bakan ise enkaz altında kalır.
Gözlerine baktığımda kendimi kör bir karanlıkta bulmam gibi.
Bir tür ceza gibi. Göz göre göre seçilmiş bir felaket.
Yanağımda unutulmuş bir gözyaşı gibi kaldın sen.
Ne akıyorsun ne de silinebiliyorsun gözlerimden.

Lütfen git artık. Ya da belki de kalmalısın.
Ben adımdan bile emin değilim artık.


Not: Burada bir başlık hayal et serimin sonuydu.
Bundan sonra başka bir başlıkla devam ederim.
(Yeniden eskiye doğru ekleyeceğim için başlıkta 10 olacak.)