Mutlaka hepimizin başına gelmiştir bu durum... İyi niyetle bir şeyler söylemiş yada yapmış ama sonunda üzülen biz olmuşuzdur.

''İyi Niyetimizin Kurbanı Olmak'' bu günlerde sık sık kafamı kurcalar oldu.. İçimde en ufak bir art niyet olmaksızın söylediklerimin ve yaptıklarımın bana kırgınlık hissiyatı olarak döndüğünü fark eder oldum..

Kısa vadede çok can yakabiliyor bu hissiyat.. ''Keşke '' ile başlayan bir sürü cümleleri art arda dizdirebiliyor size.. Ama uzun vadede düşündüğünüz de ise kaybettiğiniz şeyin aslında sadece zaman olduğunu ve yaşadıklarınızın size getirisinin ders çıkarıp, kendinizi kullandırmamayı öğretmek olduğunu fark ediyorsunuz...

Size bu hissi yaşatan ister arkadaşınız, ister işvereniniz, ister dostunuz yada sevgiliniz her kim olursa olsun , o insanla olan ilişkinizi gözden geçirme olanağı sunduğunu görüyorsunuz..

Yaptığınız her iyiliğin yada iyi niyetle attığınız her adımın size suistimal olarak dönüşü enayilik duygusu yaratıyor ama inanın bana eninde sonunda kazanan yine iyilik oluyor.. Bazen o an bile alabiliyorsunuz bunun ödülünü , bazen de uzun yıllara yayılabiliyor.. Ama iyi niyetiniz her suistimal edildiğinde aslında bir aydınlanma ve arınma yaşıyorsunuz .

Hak edene hak ettiğini vermeyi öğreniyorsunuz..Ve yaşadığınız her ne olursa olsun , size gerçekten değer veren bir kaç insanın kıymetini daha iyi anlıyorsunuz..

İyi niyetlerimizin iyilikle sınanması dileğimle..