Ertesi gün sabah derslerini bitirmiş olan Gülay ile Şeyda öğleden sonra dersleri olmamasına rağmen kampüste kalmışlardı. Kantin yine tıklım ve tıklım ve sisler içindeydi. Hemen kapının girişindeki peteğin üzerine oturmuş lapa lapa yağan karı izlemekteydiler.
Öğrenci işlerinin memurları kendi aralarında öğlen arasını değerlendirmeye karar vermiş, güle eğlene kar topu oynuyorlardı. Şeyda daha fazla dayanamayarak:

-- Ayy ben de gidiyorum, daha fazla duramayacağım..

Diyerek elindeki kitapları kalorifer peteğine bırakıp eldivenlerini taktı, atkı ve bereyi taktığı gibi bir çocuk neşesiyle kantinin kapısından fırladı çıktı. Onun arkasından gülümseyerek bir süre baktı Gülay.. Dün sabahtan beri görmediği çingenesini bekliyordu için için.. Kalbi hem merakla hem korkuyla çarpıp duruyordu yine.. ''Ya gelmezse '' düşüncesi beynini kemiriyordu.

O sırada önündeki masada oturan üç kişilik grup kendi arasında konuşup gülüşmekteydi.. İster istemez sohbetlerini duyuyordu.. Kıvırcık saçlı kız diğer iki arkadaşına doğru eğilmiş hararetle, el kol hareketleri yaparak bir şeyler anlatıyor ve onlarda hem ilgi hem merakla onu dinleyip gülüyorlardı. Bir ara kulağına. '' Fena tutulmuş bu defa bizimki '' cümlesi çalındı. İlgisi o yana kaydı direk.. Söylenen cümle şuan ona o kadar tanıdıktı ki..
Kıvırcık kızı dinleyen çocuklardan kumral gözlüklü olanı ''Umut'un pabucu dama atıldı mı diyorsun yani?'' diye sorunca, diğer esmer genç ''Yahu o zaten boşa çabaydı, o kızın ona bakmayacağını en başından bilmiyor muyduk''..

İlgiyle onları dinlemeye o kadar kendini kaptırmıştı ki çingeneyi ancak masaya gelip, elindeki kitapları masaya bırakarak sohbet edenlere selam verdiğinde fark etti ve direk karnına bir yumruk yemişçesine kasıldığını hissetti. ''Bunlar arkadaşları mıymış'' diye geçirdi içinden ve az önce konuşulanların kahramanı çingene mi diye düşünmekten alamadı kendini.

Çingeneyi gören arkadaşları Gülay'ın düşüncelerini duymuşçasına onu fazla merakta bırakmadılar. Kıvırcık kız:

-Ooo yakışıklı kankam da iyi insanmış, bak tam da lafının üzerine geldi.

-Hayırdır beni mi çekiştiriyordunuz siz yine ?

-Çekiştirme demeyelim biz ona arkadaşlara bilgi akışı sağlıyordum senin durumla ilgili..
diyerek kıkırdadı.
Esmer olan genç;

-Ya Turgay'cım aslı var mı Umut devrini kapattık mı sonunda?

Kumral çocuk gözlüğünü eline alıp tişörtüne silerken;
-Vallahi Emel anlattı şimdi de bize çok da inandırıcı gelmedi, hedef mi şaşırtıyorsun sen yoksa?

Çingene arkadaşlarının sorularını dinlerken bakışlarını Gülay'a çevirmiş, onu incelemekteydi. Gülay elindeki kitabı açmış sanki konuşulanlardan habersiz, kitaba dalmış havası yaratmaya çalışmaktaydı. Çingene ;

-Oralet alacağım, var mı isteyen?

Kıvırcık kız.

-Aa kızdın mı sen anlattığım için, yahu zaten öğrenmeyecekler miydi, ne bu duymamazlık hallerin?

-Oralet?
Üç arkadaşı da olur cevabını verince çingene çay ocağına doğru yürüyüp gitti, kalabalığın içine karıştı.
Esmer Genç;

-Cidden bozuldu galiba..
Kumral Genç;

-Umut konusu bitmemiş demek ki..
Kıvırcık Kız;
-Yok yahu bana anlatırken gayet samimi ve heyecanlı görünüyordu , ben de anlam veremedim. Neyse o açmadan konuyu biz bir şey söylemeyelim..
Gülay karnındaki kasılma hissi yerini uçuşan kelebeklere bırakmıştı .''Turgay adı Turgay'' diye içinden söylenip duruyordu.

Çingene elinde bir tepsi ve tepside 5 oralet bir paket bisküvi ile geldi.Tepsiyi masaya bıraktı. Oraletleri alan arkadaşları ;

-E bir tane fazla..
dediklerinde, yüzüne yayılan sıcak bir, hafif bir gülümseme ile ;
-Aa öyle mi yapmışım ,
derken bir yandan da etrafına bakınıp boş sandalye var mı diye göz atıyordu. Sonra tepsiyi içinde kalan bisküvi ve 2 oralet ile alıp gelip peteğe Gülay'ın yanına oturdu.
Gülay'a bakarak;
-Şeker ?
diye sordu. Gülay ne diyeceğini şaşırmış bir vaziyette kalakalmıştı. Ağzından ;

-İki..
kelimeleri istemsizce dökülüvermişti.
Çingene yaptığı gayet normalmiş gibi , oraletin birine iki şeker attı, karıştırdı ve bardağı uzattı.
Sadece Gülay değil masada oturan arkadaşları da şaşkınlıkla onu izlemekteydi.
-Teşekkür ederim ama ben istememiştim ki..
-Biliyorum ama fazla almışım, ziyan mı olsun?
''Allahım bu nasıl bir gülümseme, şimdi ölmezsem bir daha ölmem'' diye düşünerek aldı bardağı;
Çingenenin arkadaşları manalı manalı bakıştılar aralarında ve kıvırcık kız dönüp Gülay'a elini uzatarak;

-Nazan ben , Turgay'ın sınıf arkadaşıyım..
Gülay beklemediği bu hamleden de şaşkına dönerek , elini boşaltmaya çalıştı. Kitabı alel acele peteğe bırakarak;
-Gülay ben de.. Memnun oldum da Turgay kim?
Diyebildi. Bunun üzerine Çingene elini uzatarak;

-Turgay benim efendim, ben de memnun oldum sizi tanıdığıma , hem de çok memnun oldum.. Sen benimle tanış onları boş ver.. Say ki bugün burada hiç olmadılar..

Bu cümle üzerine yaptıkları sohbete neden arkadaşlarının tepkisiz kaldığını anlayan üçlü grup mahcup bir gülümseme ile birbirlerine baktılar.

Tam Çingene ile tokalaşırken ellerini nefesi ile ısıtmaya çalışırken içeri giren Şeyda, Çingene ile Gülay'ı el ele görünce , gözlerini kocaman açmış, şaşkınlıkla onlara baka kalmıştı.
Yüzü al al olan Gülay arkadaşını görünce elini çekmiş ve ;
-Şeydacığım gel yeni arkadaşlar ile tanış.

diyerek Şeyda'yı yanına davet etmişti.

Tanışma faslı bitmiş, Şeyda Gülay'ın diğer yanına geçip oturmuş, kolunu çimdikleyip duruyordu.. Gülay bozuntuya vermemek için tüm dikkatini oralet bardağına vermiş, çift elle sarılmıştı bardağa adeta..