yazını okuduktan sonra sevgili Berduş, cevap yaz kısmına geldiğimde yazdığın tek bir satırın zihnimde dönüp durduğunu farkettim. gönlü şen olsun gidenin satırı. ne tatlı bir düşünce aslında. ne kadar sarih. zaten yazan yazısını yazar, okuyucusuna bırakır. ona mana yükleyen hatta türlü manalar yükleyen okuyucusudur. içinde ne biriktirdi ise onu yükler ya da ihtiyacı ne ise hatta ne kadar ise onu. ne arıyorsa onu bulur, bulduğu şey zaten aradığıdır. benim zihnimde dönüp duran satırınız ise benim hikayem açısından epey manidar, sizin de yazınızın bütününde durduğu gibi.

dediğiniz gibi ya da anlattığınız gibi belki de dalgali bir deniz gibisiniz, belki de bir liman pesinde. belki de kendinizi arıyorsunuz, bulduğunuzda duygularınızı mantığınız ve kalbinlize barışık tutmak içinde bir çaba içinde olacaksınız ve tutup ne mutlu diyeceksiniz kendine. ne mutluyum. belki de sınır koydunuz hem zihninize hem de kalbinize. belki de bu bakımdan yazamıyorsunuz veya yazmaya küstünüz. belki de doğru zamanda gitmeyi adet edindiniz ya da yanlış zamanda gelmeyi birine. bütün bu gelişleri
doğru çözümleme peşindesiniz belki de. kim bilir? belki düş belki de o düştesiniz. belki de koptunuz her şeyden.

lakin ne olursa olsun, nerede koparsa kopsun koptuğu yerden devam ediyor hayat. bu dünyada ağlamadan, isyan etmeden, yazmadan ya da hissedemeden büyümek çok zor.

yine klasik Güz, ne çok yazdı dimi?

vesselam demek istiyorum ki, yazılarınızı beğeniyorum. size takılmayı da ;p yazmak sakinleşmektir, manasız bile olsa yazmaya devam edin. insanı yazılarıyla değerlendirmek ne kadar doğru hala bilmiyorum ama onlar bir evi süpürmek gibidir. içinizde birikir ve dışarıya atarsınız. o kadar.

mutlu seneler.