İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!

Hayal adam, gelirken şiir al diyeceğimi öğrenmişti artık. Ama sormayı seviyordu. Heybeme bir şiir daha eklemeliydi bu gece de.

Ahmedlerin en Arif'inden bir şiir getirdi.

Hayal adam, özlemiş miydi beni?
Ben öyle düşünmek istemiştim.

Gözlerine , giderek kendi gibi uzaklaşan gözlerine bakarak okudum:
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.

Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...

Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamlardan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

-Üşüyorum hayal adam..

________________