İzmir insanı
sıcakkanlı, dostane, delidolu, enerjik, muzip, kişilik sahibi, özgün, yaratıcı, ait olduğu şehre aşık, izmir'de yaşamanın zevkinin farkıda, bunu doyasıya yaşamayı bilen, her mekanda ait olduğu şehire olan aşkını yineleyen (fakat bu aşkı izmirliler dışında kimse tarafından bir türlü idrak olunamayan), farkı heryerde kolaylıkla göze çarpan güzel insan.
ayrıca bu şehrin insanların en önemli özellikleri neşeli,mutlu,hayattan zevk almayı bilen insanlar olmalaradır..
istisnalar kaideyi bozmaz tabi ama insanlar genelde gülümser,birbirine selam verirler. istanbuldan gelenler buna çok şaşırabilir,yada yolda şarkı söyleyerek yürümek gibi eylemlerin anormal davranışlar olmadığını bilir,geçerken size ankarada olacağı gibi deli mi bu diye dönüp tekrar tekrar bakmazlar..
ve izmir'in 1920'lerden once sahip oldugu kozmopolit ve birden cok etnik grubun bir arada yasadigi ve kulturel paylasimda bulundugu zamanlarda izmir'de yasayan insanlar.
es geçmeden evet gerçekten de bir tembellik vardır izmir insanında. çok da doğaldır ve içten içe arzularım bu tembelliği. çalışma zamanlarında işi savsaklamak değil ama sözünü ettiği tembellik. muhteşem bir coğrafyada, insanların onca yoldan çıkıp gelerek ulaşmak istedikleri harikulade beldelere dolmuşlarla veya arabayla 1-2 saat gitme lüksüne sahip olmak elbette önemli bir etken.
izmir insanında perşembeden itibaren bir tatil havası hüküm sürer. artık onu yolundan kimse alıkoyamaz. çünkü bu kadar çalışmak yetmiştir. dikili, foça, çeşme, çandarlı, kuşadası, hatta biraz daha uzanıp muğla'nın her biri ayrı bir enfeslikte olan beldeleri. işte hayat budur dostlar.
izmir insanı için yaşamak içgüdüsü her şeyin üstesinden gelir. çünkü hem egelilik ruhu vardır, hem de insan olarak doğadan, yemeden-içmeden keyif alma dürtüsü. bir yanım egeli olduğu için ne kadar mesut isem, onların hayat tarzından bu kadar uzak olmaktan da o kadar hüzünç duyuyorum.
ege insanında tuhaf bir sarı-sıcak ten rengi vardır. kadınları tıpkı anadolu'mun diğer bölgelerinde olduğu gibi daha çalışkandır. izmir bundan bir 10-15 yıl öncesine kadar (yani bu kadar çok göç almamışken) ülkemizin kültür ortalaması da en yüksek şehriydi. izmir insanının gecekondulusu bile (buradaki bilenin içerisinde kesinlikle bir küçük görme, hor görme olamaz), istanbul'un kentsoylularından çok daha görgülü, adaplıydı. keşke öyle de kalsaydı bu ortalama.
|