Hepimiz bir telaş içinde yaşıyoruz hayatı. Hep bir yerlere yetişme ya da bir şeylere sahip olma çabası içerisindeyiz. Kendimize ayırdığımız zaman dediğimiz şey televizyonun karşısında ya da intetnette vakit öldürmek olmuş sadece. Oysa ki hayat o kadar güzel ki her şeye rağmen.

Doğduk,büyüdük ve öleceğiz bir gün. Aksini iddia edebilir misiniz? Tabi ki hayır. Yaşamak bunun neresinde peki ? Koşuşturmaca içerisinde olmak ne kazandırıyor bize ? Ne kadar kazanıyorsak o kadar harcamıyor muyuz sonuç olarak? Asık suratlarla dolaşıyoruz çoğu zaman bitmeyen işlerimiz yüzünden. Oysa ki tatlı bir gülüşe, güzel bir dost sohbetine, ailece yapılan pikniklere ne bileyim daha çok biz olmaya ihtiyacımız var.

Biz olmak.. Kendimizi özlüyoruz ya bazen kendimizi unuttuğumuz oluyor çünkü bir karmaşanın içinde. Hep daha yükseğe bakıp daha fazlasını yapmak isterken bizden aşağıda olanlara bakıp şükretmeyi de unutuyoruz.

Hayatı güzelleştirecek olan şeylere zamanımız hiç yok o yüzden. Oysa ki gülersen gülüşün yayılır etrafa, somurtursan öfken. Ne verirsen onun karşılığını bulursun bu hayatta. Oysa ki yaptığımız şey o kadar farklı ki. Kötülük saçıp güzellikler bekliyoruz.

Hayat kısa ,kelebek kadar ömrümüz. Göz açıp kapayıncaya dek geçiyor zaman. En coşkulu şekilde yaşamalı hayatı. Bol bol neşe saçarak. Dertli misin? Aman kim değil ki boşver. Herkesin derdi kendine büyük. Koca koca dertleri var insanların. Haline şükret ve mutsuz olmak için yer aramak yerine mutlu olmak için sebepler ara.

Mutlu olmak istiyorsan mutluluğu çağıracaksın. Mutsuzum deyip hayıflanarak mutluluk sana gelir mi? Ve mutlu edeceksin bazen bir gülüşle bazen tatlı bir sözle.İnsanların içlerinde yaşadığı şeyleri bilemezsin küçücük bir söz bir insanın yüreğine nasıl şifa olur göremezsin.Senin için önemsiz olan şeyler bir başkası için çok değerli olabilir. Cebinden para mı harcayacaksın sanki dağıt etrafına içindeki güzellikleri ki hem sen iyi hisset hem karşındaki.

Yazgı