[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Bizim oralar...
tefekkür için ideal manzara...
Çocukken buraya ayaklarımızı sokar, ağabeylerin yüzmesini izlerdik.
Çünkü başka bir anlamı olmazdı.
Şimdi aynı manzaraya bakıyorum ve kalbim yaratıcının azametine hayran kalıyor.
Tabiatın görselliği,sesi, hareketi...
Hiç durmaksızın aynı doğrultuda, değişimsiz devam ediyor.
Harikulade bir sanatkarlık...
Bir şaheser!

Tefekkür bilincine sahip olmak, hiç şüphesiz şükür sebebi...
Çünkü Allah'ın kudretini,azametini sanatkarlığını hissetmek ve düşünmek mümini mümin yapan özelliklerden biri...

Kalbin afetleri,yani nefsi afetler.
Öfke,kin, nefret,haset,şehvet,riya,gıybet vs...
Ve bir müslüman, ne kadar ibadetle donanmış olursa olsun, yaratıcının yüceliğine tefekkür etmiyor ve nefsi terbiye yapmıyorsa, o kişinin müslümanlığı olgunluğa erişemiyor ne yazık ki...

Misal
Namaz kılıyor ama yalancı,
Oruç tutuyor ama küfürbaz,
Sadaka veriyor ama iki yüzlü,
Hacca gidiyor ama kendini beğenmiş...
Peki iman bunun neresinde?
İslam dininde bir sorun yok! Sorun bizim hasta kalbimizde...

Öfke anında kendini durdurabilyor musun?
Kıskançlık duyguna dem vurabiliyor musun ?
Böbürlenmek yerine alçakgönüllü olabiliyor musun?
Bunun gibi nefsi afetleri törpüleyebiliyor nefsimizi terbiye etmiş oluyoruz...

Kalbimizi yoklayalım, zaaflarımızı belirleyelim. Hangi konuda zaafın varsa, o konuda imtihan ediliyor olman kaçınılmazdır.
Rahat ve refah içinde yaşayarak cenneti kazanacağımızı mı sanıyoruz?
Ne diyor Rabbimiz "inananlar,iman ettik deyip sınava tabi olmadan bırakılıverileceklerini mi sandılar" (ankebut 2)

İnsanlar,fitnelere maruz kalsalarda inançlarında ısrarlı olup her türlü imtihan olup halis bir kalple çıkmadıkça işleri bitmiş olmaz. İmanın kendine has sorumluluğu ve ağırlığı vardır.
İman , sabrı gerektiren bir cihaddır...
Uyanık olalım,iblise ve temsilcilerine meydan vermeyelim.
Ve kalbimizi iyileştirilelim...
Şifalar diliyorum.
Saygılarımla.