Hep sonradan gelir aklım başıma keşkelerim peşi sıra..
Kişi kötülüğünden, merhametsizliğinden, vicdan yükü bilmediğinden taş atar ben sonra onu alır yerden eline verirdim geri..
Sonra da o taşa kafa vurmalar..
Kötülüğe iyilikle cevap vermek yüce gönüllülük, insan fıtratına aşırı ağır..
Yapabilene ne mutluymuş..
İşte sonradan aklı başına gelince insanın,ah be diyorsun,sen ettin,sen verdin o fırsatı,sen yolu açtın o yürüdü..Arkaya kafasını çevirip bakmadan yürüyen var mı? Sanmam..
Ben görmek istiyorum geride bıraktıklarım şimdi nerede, nasıl mesela..
O beni, kıranlar, üzenler,incitenler nasıl...
Gerçekten eden buluyor mu bu dünyada?
Bunu gördüğümde tam manasıyla buna iman edeceğim belki..
Daha 19umda bilmediğim memlekete,insanlara karışırken, yolumu ararken bana çelme takanları düşmüş görürsem buna ne tepki veririm?
Kaldırırmıyım?
Yanından geçer gidermiyim?
Yanından geçer gidersem kötü mü olurum bende,
Kaldirirsam peki ettiğini nasıl bulur o zaman?
İyiler o kadar iyi ki..
Kötülerde hep mi kötü...


[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]